Ja przeczytałam i myślę, że niektóre wątki były zaczerpnięte z książki, ale całość nie jest na jej podstawie.
Brak na przykład relacji Cezar-Lukrecja, a Giulia jest zupełnie inaczej przedstawiona w książce niż w serialu.

niemal wszystko jest inaczej - cały wątek wyboru papieża, męża Lukrecji, najazdu Francuzów, Sanchy z Neapolu itd.

z książki Puzo (wyjątkowo kiepskiej zresztą) zaczerpnięto głównie pomysł

Nie nazwałabym książki kiepską, ale nie miała tego smaczku i tego elementu, który mógłby sprawić, że książka byłaby bardzo ciekawa, a z tej historii można było coś takiego stworzyć . Dla mnie to było miłe czytadełko, które szybko się czytało, ale ani mnie grzało ani mnie ziębiło.

książka jest jakby pęknięta kompozycyjnie - krótkie scenki i ciągłe przeskoki do odległych o dalsze lata wydarzeń, brak dobrej osi całej historii (napakowane mnóstwo wydarzeń hist. i scenek pseudohistorycznych, a brak spójnej fabuły),
język raczej drętwy,
do bohaterów się nie przywiązujemy,
zaś ich stany psychiczne (często zresztą dosyć dziwaczne) poznajemy z drewnianych opisów typu "Cezar czuł", "Cezar myślał", a nie z akcji i dialogów

tak się pisze w przedszkolu, w porównaniu choćby do "Ojca Ch." to jest wyraźne cofnięcie się w rozwoju

Tak też myślałam, że książka z serialem niewiele mają ze sobą wspólnego. Nawet w czołówce serialu nie ma ani słowa o tym, że serial powstał na podstawie książki Puzo. Nie chcę dokonywać oceny książki, bo nie o to mi chodzi, ale w porównaniu z serialem jest dość....ślamazarna. Co nie zmienia faktu, że dla mnie to przyjemna lektura, czyta się dość szybko i przyjemnie.

czyta się szybko, ale... nie zaliczę tego do upojnych lektur ;)

Jeśli miałabym oceniać co lepsze, książka czy serial, to z czystym sumieniem powiem, ze serial bije książkę na głowę, chociaż należę do osób, które wolą jednak czytać. Świetna gra, zgodność z historią jest w porządku (jak na serial oczywiście), wątki są ciekawe, a z postaci scenarzysta wyciągnął co się tylko dało najlepszego (znów ta nieszczęsna Giulia - w książce nawet nie pamiętam czy była wspomniana, natomiast w serialu jest piękną, dojrzałą kobietą, która wie, czego chce, takie bohaterki lubię. Cezar też wydaje się bardziej ludzki, niż w powieści, chociaż mamy za sobą tylko pierwszy sezon, mam nadzieję, że będzie 4 jak w przypadku Tudorów).

@shehateme jak już ustaliliśmy, serial nie powstał na podstawie książki, więc nie ma co porównywać. Giulia nie została pominięta w książce, występuję bardzo często, częściej niż Venozza chociażby. Nie sprowadzałabym znowu książki do bruku. Jest świetnie napisana (jestem fanką warsztatu Puza), co prawda nie ma w niej takiej akcji jak w serialu, ale ma też swój urok. Bardzo lubię narrację w książkach Puza - narrator niby "osoba" bezstronna i neutralna, a tak naprawdę poprzez ironię dokonuje oceny bohaterów, czasami nawet ich wyśmiewa. I nie wydaje mi się, żeby Cezar serialowy tak bardzo różnił się od tego książkowego. Jedynie postać samego Rodriga Borgi wydaje mi się w książce łagodniejsza.