Autorzy próbują przebić słabości scenariusza efektami komputerowymi, mającymi oddać klimat lat 90-tych. Nie zmienia to faktu, że ten film to gniot. Gówniane dialogi, gówniana fabuła, gówniane emocje. Powódź ujawniła masę deficytów organizacji państwa, o których można było opowiedzieć. Sam pamiętam dramat Kłodzka. Tymczasem autorzy filmu dorobili to tego gównianą, abstrakcyjną opowieść o śmierci chłopaka, która sprawia, że widz się zmusza, by dotrwać do napisów końcowych. Nuda i żenada!