Trzeba przyznać, że pod skrzydłami Holoubka dojrzewa nam pomału całkiem solidny serial. Druga odsłona zamiast studzić emocje, rozbudza ich chyba jeszcze więcej niż pierwsza. Już pierwsza scena przynosi sugestywne obrazy powodzi stulecia z "Polską" Kultu w tle. Świetne wprowadzenie. Realia lat 90. - tak jakbyśmy tam byli. I nie, nie były to wcale tak kolorowe czasy, jak może dziś się zdawać. A co aktorsko? Jak zwykle słaby Ogrodnik i niewiele lepsza Wichłacz. Różczka w roli jakby stworzonej dla niej, za to Simlat - kompletny szok. Mika odegrany kapitalnie. Rządzą mimo to bohaterowie drugoplanowi. Mistrzem jest tutaj Dziurman: niemal każda scena z jego udziałem zapada w pamięci, a parę z nich to perełki. Oprócz tego nie zawodzą nestorzy polskiego kina. Wspaniałe zagrany jest dialog między Fronczewskim a Sewerynem można oglądać do znudzenia. Reszta postaci to już w zasadzie tło. Może na małe wyróżnienie zasługuje jeszcze Czop, gra mocną i niejednoznaczną postać i naprawdę daje radę. Ogółem serial warto zobaczyć, polecam.