To co mnie zirytowało, to na wstępie wprowadzenie "lewackiego" podejścia do nierówności społecznych. Oto bowiem już na samym początku dowiadujemy się, że jakiś bogacz wybudował swój prywatny pociąg, do którego zaprosił podobnych jemu ludzi zamożnych. Do tego pociągu - prywatnego- wpadła zgraja ludzi i oznajmiła, że mają prawo jechać tym pociągiem i tam mieszkać. Mało tego, planują bunt aby przejąc pociąg, powtórzę- należący do kogoś innego. Przejąć pociąg i zająć pierwsze luksusowe wagony. I to wszystko w imię sprawiedliwości. A reżyser w taki sposób to pokazuję, jakby tymi oprawcami byli ludzie którzy zapłacili za pobyt w pociągu a ci co się na siłę do niego wdarli- byli ofiarami. Idiotyzm.