popłakałam się oglądając ten odcinek
Dla Filipa były ważniejsze jego ambicje i postawienie na swoim niż własne dziecko. Nie potrafił wyciągnąć żadnych wniosków z własnego dzieciństwa.
Ochroniarz okazuje Karolowi więcej serca niż jego własny ojciec.

"Nie potrafił wyciągnąć żadnych wniosków z własnego dzieciństwa." - ale przecież wybór tej a nie innej szkoły dla Karola był właśnie wyciągnięciem wniosków ze swojego dzieciństwa. Ta szkoła ukształtowała Filipa w pozytywnych sensie. Problem w tym, że Karol to nie Filip. Zresztą ten wątek jest bardzo silnie zaakcentowany w serialu. Kiedy Karol był dzieckiem, Filip postrzegał go jako miniaturową kopię siebie lub też plastelinę w której, owa kopia w końcu się wyłoni. Dlatego chciał posłać go do szkoły, którą sam uważał za bardzo wartościową (dla siebie). W sezonie trzecim widzimy, że takie egocentryczne postrzeganie swoich dzieci wcale się nie skończyło. Przybrało jednak nową formę - dorosły Karol jest wręcz nieakceptowany i deprecjonowany przez rodziców. I to jest niezwykle smutne.