Powiem tak: z niecierpliwoscia czekalem na to az ja wreszcie zabije. Niestety, stalo sie to dopiero pod sam koniec, ale za to, jaka ulge przynioslo.
Ukochana glownego bohatera od pierwszego ujecia jest niezwykle irytujaca, przesiaknieta skrajnym egoizmem, widzaca tylko siebie i swoje potrzeby, nastawiona wylacznie na "ja", "dla mnie", "bo ja chce/potrzebuje", itp. Bardzo ciezko mi sie ja ogladalo i zupelnie nie rozumiem, dlaczego glowny bohater sie w niej zakochal. Odebralem ja jako glupiutka, zadufana w sobie trzpiotke, bezpodstawnie przekonana o swojej zajebjstosci, o watpliwej jakosci talencie, jednoczesnie oczekujaca oklaskow i platkow roz rzucanych pod nogi z kazdej strony, bo jest przeciez "pisarka".
Uff, na drugi sezon sie nie skusze. Co prawda w pierwszym podobala mi sie forma prowadzenia narracji, glowny bohater zagrany calkiem zgrabnie, ale postac Beck wymeczyla mnie do reszty.
Thank you, but no.