Nie chcę bronić serialu, bo też mnie miejscami zirytował ;) Ale co do wydarzenia z początku odcinka, to owszem, moja kuzynka jadąc autobusem, miała taką niemiłą sytuację, gdy pan stanął obok jej fotela i zaczął się zachowywać podobnie do mężczyzny z serialu. Nie pomogło odsuwanie się, czy zmierzenie wzrokiem. Nikt z pasażerów nie zareagował. Ale kuzynka miała parasol, ustawiła go w odpowiedni sposób na odpowiedniej wysokości i pan się odsunął.
Takie sytuacje zdarzają się bardzo rzadko, ale jednak występują.

W serialu są przedstawieni zarówno silni, jak i toksyczni mężczyźni, podobnie jak silne oraz toksyczne kobiety. Wydaje mi się, że równowaga jest w miarę zachowana.

dokładnie, nie doszukiwałabym się tu żadnych kulturowych podtekstów, niestety takie sytuacje zdarzają się i w polskich w środkach komunikacji i zdarzały dużo wcześniej, albo dużo bardziej subtelne, nawet niezauważone przez postronnych (mnie na długo w pamięci została właśnie podobna opowieść młodej dziewczyny z autobusu,, nikt nic nie widzi, a ktoś czuje się bardzo upokorzony i nie ma jak zareagować, po prostu reagujmy, jeden stanie w obronie i okazuje się, że więcej myśli podobnie, ale się boi)

tak jak mówi Stabar, równowaga jest zachowana, a serial nie skupia się na tym jak to źli i niedobrzy są biali mężczyźni, tylko na kwestii - co może doprowadzić człowieka, nawet dobrego, by chciał zabić? Ocenianie serialu po jego pierwszych 5 minutach nie jest niczym wskazanym wg mnie.

Które to, te złe kobiety (prócz żony pastora)?

Jeśli nie wiesz, to widać nie oglądałeś do końca. Ta korepetytorka okazuje się wcale nie taka niewinna... Matka kościelnego też niczego sobie - przemoc psychiczna też potrafi zabijać. Ponadto dziennikarka spotyka morderczynię i złodziejkę jednocześnie (sama zresztą bym powiedział aż tak zupełnie czystych intencji nie ma, choć pewnie ma najczystsze ze wszystkich tych kobiet).