Niedawno zabrałem się za Watahę. Dodam, że jestem na świeżo po trzech sezonach Detektywa, który został zrealizowany świetnie (drugi sezon trochę zamotany).

Przy pierwszym sezonie byłem zachwycony, piękne widoki, świetne kadry, dobrze doświetlone postacie, nawet w scenach nocnych było widać twarze, szczegóły. Wspólnie z żoną stwierdziliśmy, że polskie seriale weszły w końcu na nowy poziom - wysokobudżetowych produkcji amerykańskich. Zwróciliśmy uwagę również na dialogi, które są bardzo dobre, sporo niuansów i co ciężko znaleźć w polskich produkcjach - przekleństwa nie służą za przecinki, a padają w adekwatnych momentach. Sama akcja do końca trzymała w napięciu. Serial wciągał i przyjemnie się oglądało go pod każdym względem.
9/10 - jak dla mnie najlepiej zrealizowany polski serial.

Drugi sezon został nagrany równie ładnie, widać było, że duża uwaga była przykuta do szczegółów, ale już można było znaleźć trochę niedociągnięć. Aktorzy gubili się przede wszystkim w scenach z bronią (nie wiem kto przepuścił jedną z końcowych scen jak pani prokurator daje broń Rebrowowi w taki sposób, że celuje lufą w niego i trzyma palec na spuście).
Pomimo niedociągnięć, dalej się przyjemnie oglądało, jedna tu postaci zostały spłaszczone i zaczęto przeklinać bez sensu - mimo wszystko 7/10 na tle polskich produkcji.

Narazie obejżałem jeden odcinek trzeciego sezonu i nie wiem czy chce mi się oglądać dalej. Na pierwszy rzut oka myślałem, że coś nie poszło i zabrakło budżetu, bo zamiast pięknych, cieszących oko kadrów, mamy wszechobecna szaro-bure dziadostwo. W ciemniejszych scenach nie widać twarzy - może zabrakło oświetleniowców. Jednak oglądając dalej okazało się, że nie tylko ze światłem są problemy, bo również dźwięk daje sporo do życzenia. Problemy techniczne to tylko początek jak weźmiemy pod uwagę fabułę, która jest nudna, przewidywalna i absurdalna, języka w dialogach nie będę komentował.

Wataha powinna być pokazywana na uczelniach, żeby pokazać studentom jak z bardzo dobrej produkcji, która spokojnie może podbijać rynki światowe, zrobić szaro-burą produkcję na którą nie chce się patrzeć. Jest świetnym przykładem tego czego nie robić jak kończą się pomysły na fabułę.