Moim zdaniem bardzo sympatyczna postać, nie rozumiem dlaczego ludzie narzekają, że był zmienny. On był ciekawy świata, podobnie jak Ragnar. Było sporo mądrych dialogów między nimi. Kiedy Athelstan pytał go o zwyczaje jakie panują w ich świecie, Ragnar powiedział, przecież teraz to twój świat. Niektórzy chyba uważają, że powinien zażarcie bronić swojej wiary, ale to jest w nim właśnie super, że nie był fanatykiem z klapkami na oczach, z nastawieniem, że moja racja jest najmojsza. On myślał. Kto myśli musi czasem zmienić zdanie. Cenił przyjaźń Ragnara, jednocześnie kochał przepisywać księgi, tęsknił za swoim dawnym domem i życiem, dlatego nie mógł łatwo zdecydować gdzie zostaje. Zresztą prawie każdy go lubił i chciał u siebie.

On wiedział, że Chrześcijaństwo nic nie znaczyło dla wikingów, oni mieli swoje dawne wierzenia. Jego wątpliwości czy Chrystus czy Odyn jest Bogiem są zrozumiałe, przecież obydwoje byli bogami dla pewnej grupy ludzi. Kto miałby mieć rację?

To było ciekawe, jak relatywne są wszystkie rzeczy w które wierzymy i uznajemy za normalne.


Tak więc narzekania na tą postać są dla mnie dziwne, ponieważ od początku czułam, że tak z nim będzie. Inaczej serial byłby głupawy, gdyby nie było postaci łączącej te dwa światy. Mogliby się tylko zabijać, a tak przynajmniej doszło do wymiany poglądów, które dawały dynamikę wydarzeniom. To, że się nawrócił na chrześcijaństwo jest logiczne, to była kultura w której się wychował, kultura wikingów była czymś co poznał i zaakceptował, ale ciągnęło go w stronę tego co dla niego autentyczne, bliskie. Zderzenie z czymś obcym jest ciekawe, ale na dłuższą metę wywołuje szok kulturowy i powraca się do tego co się zna. Także, postać od początku do końca mądrze wymyślona.