Ostatnio jakoś wzięło mnie na przemyślenia odnośnie właśnie "psycholowatości" i ogólnego
zua Alicji. Poniżej przedstawiam wnioski do jakich doszedłem.


OK, po pierwsze przyjmijmy że Kraina Czarów to coś jakby gra, wirtualna rzeczywistość, czy
świadomy sen. Możemy tam robić co tylko chcemy, bez obaw o konsekwencje. Teraz
przypomnijmy sobie, jak miło chlastało nam się niemilców w grach takich jak "Doom" (z
modem "Brutal Doom" szczególnie ^ ^) czy "God of War". Raczej ciężko znaleźć kogoś, kto
posmutniał po zaserwowaniu fatality jakiejś losowej poczwarze z "GoW'a". Wyobraźmy sobie
teraz, że możemy robić to samo właśnie w takiej wirtualnej rzeczywistości wytworzonej w
naszym umyśle (np. świadomy sen. W zasadzie to TYLKO świadomy sen :P). Któż by oparł się
takiej pokusie? Z pewnością niewiele osób.

Jeżeli chodzi o Alicję, wyraźnie widać że czerpie przyjemność z wyżynania demonicznej hołoty.
JEDNAKŻE trzeba zauważyć, że w przeciwieństwie do graczy nie robi ona tego dla zabawy. Jak
wiadomo, została jakoby zmuszona do zastosowania krwawej przemocy. W "jedynce"
pokonanie Królowej Kier było jedyną metodą Alicji aby wyleczyć się z choroby, przez którą 10 lat
życia spędziła w Drewnicy. Natomiast w "dwójce" rzeźnickie przechadzki po Krainie Czarów
doprowadziły ją do szokującej prawdy o Bumbym (wymordował rodzinę Alicji i zamienia dzieci
w prostytutki, uprzednio czyszcząc im pamięć/osobowość) i zebrania się w sobie by zepchnąć
gościa z torów.

Warto też zauważyć, iż mimo masakry jaką Alicja dokonywała w Krainie Czarów, w rzeczywistym
świecie jest ułożoną młodą kobietą. Nie widać po niej by miała chęć kogoś losowo
zamordować, tak samo jak zdrowy psychicznie gracz nie pójdzie strzelać do ludzi po sesji w
"Doomie".

Alicja nawet z początku nie myślała by zabić Bumby'ego. Wpierw chciała wpakować go za
kratki. Dopiero gdy Bumby uświadomił jej beznadziejność sytuacji, zdobyła się w sobie by
sama wymierzyć sprawiedliwość... i to w najmniej brutalny sposób.


To w sumie tyle.