Wydawałoby się, że są w filmie granice poniżej których upaść nie można.. właśnie.. wydawałoby się... kiedyś przykładem dna było Ciacho Vegi, Futro z misia Milowicza czy wytwory Mariusza Pujszo z ostatnim Arcydziełem na czele. Jednak niejaka Ślicznotka sięga poniżej dna i wodorostów wyznaczonych przez "chlubnych" poprzedników. Trudno w ogóle to coś nazwać filmem, bo to raczej zlepek skrajnie debilnego product placement, tak nachalnego, że nikt nawet nie próbuje go wkomponować w scenografię czy fabułę. Ludzie (bo aktorów tu jak na lekarstwo) są jedynie tłem do pokazywania promowanych produktów, aplikacji czy miejsc,l które poświęciły swoje budżety na produkcję tego absurdu. Nie jestem w stanie zrozumieć kto i za jaką stawkę namówił Joannę Kurowskę do gry z niejaką "Królową życia" czy Pazury do fimowania tego shitu swoim nazwiskiem. Dziwił mnie także udział znanych kabareciarzy, ale jak śpiewał Kazik.. Wszyscy artyści... Piotr Zelt już dawno nie może aspirować do bycia aktorem więc można go tu traktować jak podrzędnego celebrytę. Tu wszystko jest nieudane. Fabuła - bo jej nie ma. Muzyka - bo jest tylko ta która nie przeszkadza. Montaż i kadrowanie - dramat. Nie wiem jakim cudem i za jakie grzechy wytrzymałem pełne 2 godziny.. ale do końca miałem nadzieję. że w tym shicie musi być jakiś promień nadziei. Nie łudźcie się. Nie ma. Ostrzegam - nie zmarnujcie 2 godzin tak głupio jak ja.