W sumie to przede wszystkim Sly od początku kariery chciał uchodzić za wszechstronnego aktora ale Arnoldowi też bokiem zaczęły akcyjniaki wychodzić. Obaj szukali więc czegoś zupełnie innego a mianowicie komedii.
"Świąteczna gorączka" to jest kwintesencja over the top i nie da się uwierzyć, że Arnold to ten arcyamaerykanski ojciec gdy wyskakuje z tym swoim twardym akcentem. Mogliby więc Arnolda ostrzyc, dodać zmarszczek na twarzy, odziać w płaszcz ojca zamożnej rodziny ale i tak wyjdzie, że gra go Arnold. O ile można go określać jako symbol kina akcji to jednak komedia wymaga pewnych aktorskich umiejętności, których jemu zwyczajnie brakuje. Zachowuje się w tym filmie jak facet z publiczności, który zostaje zaproszony do wcześniej obgadanego skeczu i jak na amatora przystało pozostaje sobą przez cały czas gdy podaje kwestie czy to śmieszne czy poważne. Rozumiem jednak ruch studio. Arnold był przede wszystkim dużą gwiazdą. Nazwiskiem, które gwarantowało łatwy zysk i stąd reszta aktorskiej ekipy dobrana na chybił trafił byleby jak najtaniej i to są występy zupełnie bez szału. Humor? Utrzymany w stylu "Kevin sam w domu" czyli jest kreskówko, przerysowanie, dominuje lichy slapstick i jest też niby śmieszna " przemoc "
Film miał za zadanie skrytykować konsumpcjonizm ale roi się w nim od złych decyzji i jest arcynijaki.