kolejna genialna kreacja aktorska jandy i zapasiewicza.film porusza temat z ktury dotyczy kazdego i z kturym kazdemu przyjdzie sie zmierzyc.mysle ze dobrze jest szybko oswoic sie ze smiercia ,byc na nia przygotowanym,i pogodzonym z tym ze od urodzenia wszystko zmierza do smierci,rozkladu.ja jako ateista odebralem ten film po swojemu.zapasiewicz podchodzi cynicznie do boga i kwesti wiary,wypowiada cyniczne,wspaniale gorzkie kwestie nie pozbawione czarnego,wisielczego humoru.(obecny w calym filmie klimat dekadencji,przemijania,rozkladu,wrecz mozna poczuc jak doktor gnije w srodku).poczatkowo pragnie oswoic smierc poprzez szydzenie z niej,potem powoli zaczyna ja akceptowac.ciekawie zostala pokazana relacja doktora z byla zona(nie ma juz czulosci,ale jest przywiazanie,poczucie odpowiedzialnosci za drugiego czlowieka,kiedy raz bylismy z kims blisko pozostaniemy w nim do konca zycia we wspomnieniach,skojarzeniach,umyslach).film mnie poruszyl zmusil do wielu refleksji,jest lekko szokujacy,i rozbrajajaco prawdziwy,wrecz poraza swoja szczeroscia muwienia o sprawie smierci.i ten cudowny,perwersyjny,przekorny czarny humor.zapasiewicz wyspecjalizowal sie w rolacz cynicznych intelektualistuw.jedyne co mi sie w filmie nie podoba to watek objawien ducha,i klecha w klasztorze i te jego slodkie,guwniane gadki.duze wrazenie zrobil na mnie epizodyczny w sumie watek pomocy w samobujstwie kobiecie poprzez wydanie jej odpowiednio silnych srodkuw przeciwbulowych.ciekawy dylemat moralny lekarza i czlowieka,pretekst do roawazaniach o eutanazji,samobujstwie,cierpieniu.moim zdaniem jako lekarz postapil nagannie lamiac kodeks etyczny zawodu,ale jako czlowiek jak najbardziej slusznie ulzyl blizniemu w cierpieniu.polecam wszystkim zastanawiajacym sie nad sensem istnienia,smiercia,zyciem.9/10.