Listopad 1984. Tak zaczyna się "Życie na podsłuchu". Przypadek ? Może. Kiedy jednak widzimy postać protagonisty dramatu, oficera Stasi, jego szarą obcisłą kurteczkę, surową bezemocjonalną twarz, jego skromne surowe mieszkanie wręcz narzuca się porównanie z orwelowskim "1984" i Smith'em. Nie przypadkowe są też szare surowe klimaty zdjęć. Jeżeli teraz "przemianę " oficera będziemy analizować w odniesieniu do Smith'a, to zauważymy, że nie była to "przemiana - zwrot", taka jak u komornika w filmie "Komornik" ,czyli mało wiarygodna. Jest to raczej moment przepełninienia się beczki z frustracją ideowego, sumiennego oficera, który od jakiegoś czasu mógł mieć "watpliwosci". Taki proces zdarza sie wcale nie rzadko i dotyka każdego, kto angażuje w to co robi całego siebie.
Odniesienia do "1984" są subtelne i świetnie wkomponowane w film. Na tyle delkatnie, że nie zauważyłem wzmianki o nich w czytanych przeze mnie recenzjach. Myślę, że warto obejrzeć "Życie na podsłuchu" wpierw przypomniwszy sobie "1984" .