...mawiano kiedyś o niewiarygodnych historiach. Film "150 na godzinę" może nie jest całkiem niewiarygodny, bo pokazuje pewne schematy myślenia określonych warstw społecznych w PRL i można się w nim nawet doszukać nieśmiałego moralitetu o tym jak to "pańska łaska na pstrym koniu jeździ", jednakże...

Wioskowy szpaner Marcin próbuje na samochód wyrwać najpiękniejszą z całej wsi Anię (Anna jeszcze nie Dymna przed sukcesem "Nie ma mocnych"). I tu mam pierwszą zagwozdkę. By zaimponować Ani, Marcin przysięga kupić samochód i przyjechać nim do rodzinnej wsi. Po pewnym czasie kreatywnej pracy w odziedziczonym po stryju zakładzie fotograficznym nasz bohater kupuje mocno obciachowego krążownika szos z lat bodaj mocno 50-tych, którym próbuje zadawać szpanu w wielkomiejskim Lublinie. Na wiejskiej potańcówce niby już Ania ulega Marcinowi, wzięta "na auto", jednak odrzuca jego zaloty, gdy w czerwonym kabriolecie odpada koło.

Apogeum tej dziwnej relacji przypada na dziwaczny benefis liryki zaangażowanej, zorganizowany w burżuazujnym pałacyku, do którego zjeżdża snobistyczne bananowe towarzystwo. Otóż Ania wygłasza tam rymowany manifest przeciw motoryzacji i konsumpcyjnemu stylowi życia. A ostatecznie poświęca się nauce i... pracy badawczej nad zwyczajami gęsi. Czy ktoś coś z tego rozumie?

Oprócz tego mamy też rodzinkę Marcina, która mieszka chyba w jakimś skansenie wsi lubelskiej (kąpiel w cebrzykach i matka ubrana na ludowo). Są też klimaty potańcówek w klubokawiarni i niedzielne rewie mody w drodze na sumę. Dla kontrastu jest też lubelska blond piękność Aldona, męcząca się z mężem playboyem, który nie chce dać jej rozwodu, więc (w odwecie? z tej bezsilności?) ślicznotka próbuje uwieść Marcina w wigilijny wieczór między choinką a karpiem...

Jak na komedię za mało w "150 na godzinę" humoru, grepsów i gagów. Jak na film obyczajowy jest to zbyt naiwne i nierealne. Stąd mój problem z tym filmem.

Na (malutki) plusik Michnikowski jako stryj Tomasz fotograf (stanowczo za mało i za krótko obecny na ekranie) i klimaty auto moto Lublina i okolic doby PRL (jak choćby ciekawostka - egzamin na prawko w miniautku marki "Mikrus").