Niby jest więcej akcji, niż w jedynce, niby jest bardziej krwawy, ale i tak wypada gorzej. Jedynka nadrabiała swoje niedoróbki jako takim klimatem, tu go przeważnie brak. Na plus z pewnością wychodzi początkowa scena, później już jest po prostu raz lepiej raz gorzej.
Znowu mamy pokazane, że na brytyjskiej wyspie wszyscy mają gdzieś podstawy bezpieczeństwa i nie potrafią zorganizować należytej ochrony. W jedynce mieliśmy laboratorium z super groźnym wirusem, do którego bez problemu dostaje się jakaś trójka ekologów. W kontynuacji mamy niekompetentnych amerykańskich żołnierzy, którzy pozostawiają zainfekowaną kobietę praktycznie bez ochrony (co prawda po tym hangarze gdzie ją trzymali kręcili się chyba jacyś dwaj żołnierze, ale co z tego skoro jej mąż po prostu ich ominął i do niej wlazł). Ponadto nasi dzielni wojacy zamykają wszystkich cywili w jednym pomieszczeniu do którego łatwo można się dostać, co skutkuje masową infekcją. Oczywiście później posyłają do walki piechotę, pomimo że wiedzą, iż zaraza przenosi się głównie poprzez ugryzienie.
Twórcy tej części ponadto chyba nie oglądali jedynki, bo tu jeden z żołnierzy mówi, że wirus nie przenosi się z jednego gatunku na drugi, a w jedynce przecież zaczęło się od tego, że szympans ugryzł kobietę (no chyba, że założymy, iż z powodu bliskiego spokrewnienia z małpami wirus uznaje człowieka i szympansa za to samo). Do minusów można jeszcze dodać irytujące dzieciaki, zwłaszcza chłopak mnie denerwował.
Mimo wszystko nie był to jakiś tragiczny film. Oglądało się go raczej przyjemnie (poza pewnymi wyjątkami) i w ostatecznym rozrachunku jakoś broni się tą swoją dość dynamiczną akcją. Końcową scenę z Paryża też można zaliczyć do plusów. Ot takie niezobowiązujące kino z rozwałką.