Nie miał luki. Jego ostatnia rozmowa z synem była fałszywa, i to co mówił to było jedno wielkie kłamstwo, człowieka kompletnie zniszczonego.
Ropa, czyli to co doprowadziło go do obrzydliwego bogactwa okaleczyła jego syna, którego kochał - i nie powinna was zmylic ta paskudna rozmowa jaką wtedy przebył.
Zwróc uwagę na to, ze mordował "brata", który był tylko oszustem. A przyjal brata pod swoje skrzydła, bo wierzył że to naprawdę on. Gdy się okazało, że cele tego kolesia są inne - strzelił mu w głowe.
A morderstwo Eliego wynikała z tego, ze ten oto wcześniej go skompromitował. Poza oczywiscie tym, ze akcja - ktora sie dzieje pod koniec lat 20 przedstawia juz kolesia kompletnie obłąkanego.
Poza tym - znajac autora powieści, który był socjalistą - jest to swego rodzaju manifest antykapitalistyczny - i przestroga, ze bogactwo doprowadza człowieka do obłędu.

Syna rzeczywiście kochał - zgodzę się. Ale dlaczego w takim razie drugi raz popełnił ten sam błąd, dlaczego tak ordynarnie, chamsko, nie-fair go odprawił ponownie?

Scena z "bratem" stoi mi ciągle przed oczami. Przecież on potrzebował przyjaciela. Dlaczego to zrobił?

I z Elim podobnie - przecież już wygrał, upokorzył go, dlaczego musiał zabić? Dlaczego tak impulsywnie?

Dlaczego ciągle oszukiwał wszystkich (np. ta scena z poświęceniem szybu)? Po co ten cyrk z polowaniem na przepiórki, wykorzystywaniem małego, gnębieniem Eliego (już od samego początku)?

Skąd to całe zło (jeśli to było zło) w nim siedzące? Skąd ta złość na cały świat? Niestety dalej, mimo że widzę przejawy, nie jestem w stanie pojąć motywów...

Daniel to kawał groźnego sukinkota, któremu nie wchodzi się w drogę. Fałszywy prorok Eli oraz fałszywy brat Henry najwyraźniej nie wiedzieli z kim zadzierają dlatego polegli.