Film jest kontynuacją produkcji "Wszystko może się przytrafić" z 1995 roku, gdzie syn reżysera, sześcioletni Tomasz ŁozińskiTomek, biega po parku i bez skrępowania rozmawia z nieznajomymi spacerowiczami.
W nowym filmie Łozińskiego Tomasz jest już dorosłym mężczyzną. W filmie wraca do parku, po którym biegał w dzieciństwie, lecz nikogo nie ma już na ławkach. Za sprawą triku montażowego spotyka jednak sześcioletniego Tomaszka i rozpoczyna z nim rozmowę.

18-letni młodzieniec wraca do parku, gdzie 12 lat wcześniej, jeszcze jako dziecko, jeździł na hulajnodze, przyglądał się wiewiórkom i dumnym pawiom, a spotkanym staruszkom zadawał pytania na temat życia, śmierci, miłości, samotności. Pytania głębokie, przenikliwe, często poważne, a często zabawne w swej dziecięcej prostocie odbierania świata.
Czy były one tylko chwilą ulotnej fantazji i z czasem wypłowiały, rozmyły się i wraz z dzieciństwem odeszły w przeszłości? Czy też może dotykały spraw wiecznych, uniwersalnych?
W tym samym parku, po którym już zapewne wędrują tylko cienie jego dawnych rozmówców, młody człowiek powraca pamięcią do tamtego letniego dnia. A to, co z tej pamięci wskrzesi, zabiera w swe dalsze życie, jak najcenniejszą wskazówkę i ponadczasową mądrość.
Film jest kontynuacją obrazu tego samego autora "Wszystko może się przytrafić" z 1995 r. Dokument Marcela Łozińskiego był w 2008 roku jednym z ośmiu najlepszych światowych dokumentów, ubiegających się o nominację do Oscara.