Film generalnie jeśli chodzi o zdjęcia i klimat jak dla mnie nakręcony na niezłym poziomie, ale jeśli chodzi o fabułę i przesłanie raczej nie trzyma się kupy. Reżyser kręcąc ten film chyba nie do końca zapoznał się z historią tamtych czasów.
Koniec IV i poczatki V w n.e. to czas kiedy Cesarstwo Rzymskie chyliło się ku upadkowi, symptomy tego upadku można było dostrzec już parę wieków wcześniej poprzez psucie się tego imperium od środka i ostateczne dobicie go przez najazdy barbarzyńców. Chrześcijaństwo, które rozwijało się od kilku wieków, będąc wcześniej religią prześladowaną, ostatecznie zwyciężyło poprzez swoją ekskluzywność i przesłanie jakie ze sobą niosło. Dotychczasowe kulty pogańskie, filozofie świeckie nie dawały człowiekowi odpowiedzi i nadziei na sens życia i to co się dalej dzieje po śmierci. Chrystianizm wszedł w tą próżnię i ostatecznie stał się religią dominującą. Oczywiście że pojawiła się też tutaj polityka, kościół poddał się ścisłej hierarchii i stał się na kolejne epoki potężną instytucją. Jeśli chodzi o miasto przedstawione w filmie Aleksandrię, był to w tamtych czasach potężny ośrodek kultury, religii, drugie co do wielkości miasto w Cesarstwie po Rzymie. Współistniały tutaj ze sobą rózne grupy społeczne i religijne: wyznawcy pogańskich kultów, największa diaspora z hellenizowanych Żydów, Chrześcijanie. Nic dziwnego, że musiało tutaj dojść ostatecznie do tumultów na tle religijnym. Jednocześnie przedstawienie w filmie Chrześcijan jako ciemną masę, jest mocno przejaskrawione, w tamtych czasach w Aleksandrii funkcjonowała od kilku wieków prężnie rozwijająca się szkoła chrzescijańska której wybitnym przedstawicielem był chociazby Klemens Aleksandryjski, czy Orygenes. No cóż, nie rozciągając tematu, gdyby reżyser filmu trochę bardziej postudiował źródła pierwszych wieków chrześcijaństwa, tak zwany okres Patrystyki może doszedł by do innych wniosków kręcąc ten film.