Nie będę sie odnosił do reżyserii i scenariusza, bo chociaż moim znaniem efekt końcowy spłyca
bezlitośnie historię to jednak trzeba przyznać, że Wright ma pomysł i konsekwentnie sie go
trzyma przez cały film. Reżyser nie robił filmu specjalnie dla mnie więc spróbuję aby forma nie
wpłynęła na ocenę. Mało tego - uważam, że estetycznie i rzemieślniczo film stoi na dobrym
poziomie.
Niestety najsłabszym ogniwem jest... Karenina. Jakim cudem Knightley dostała tę rolę? Przecież
u niej pomiędzy radościa a smutniem nie ma nic. Jej postać powinna ciągnąć całą opowieść a
tymczasem jej rolę powierzono przeciętnej aktorce nie potrafiącej oddać całego wachlarza
emocji jakie powinna. Nie mam jakiegoś urazu do Kniegthley - dla mnie jest ona jedynie
poprawną aktorką, która całkiem dobrze radzi sobie w niewymagających produkcjach. Niestety
roli Kareniny (nawet w tak okrojonej wersji) nie była w stanie sprostać. Czy ona przeczytała w
ogóle powieść czy ograniczyła się do scenariusza? Czy ona wie co to jest metoda
Stanisławskiego? Zamiast teatralnego zacięcia dostajemy przerysowaną, pseudo-dramatyczną
grę. Wyszło fatalnie. Szkoda, bo film jest świetnie sfilmowany, scenografie i stroje zwracają
uwagę a montaż jest na naprawdę wysokim poziomie. Drugoplanowe role bardzo fajnie
obsadzone i tylko ta Keira męczy... A przecież jeśli reżyser wyobrażał sobie Annę jako dziewczynę
podobną do niej wystarczyło ją podmienić na Natalie Portman i film zyskał by na tym od razu.
Daję piąteczkę, za ciężką pracę ekipy, świeży (choć nie w moim stylu) pomysł na sam film i fajnie
zagrane role drugoplanowe. Główną bohaterkę trudno znieść (niestety nie ze względu na jej
życiowe wybory czy charakter).