Dwóch Amerykanów i dokooptowany filmowiec spotykają się na Spitsbergenie w celu nakręcenia materiału. Wraz z innymi turystami z całego świata płyną statkiem wycieczkowym, gdy nagle, w tajemniczy sposób, zawodzi zasilanie, a część ludzi w niewytłumaczony sposób znika bez śladu. Pozostali, pozbawieni możliwości komunikacji, zmuszeni są rozwiązać zagadkę i, jak to zwykle bywa, przeżyć.

Wartością dodaną filmu są krajobrazy, przynajmniej dla mnie. Pomimo niskiego budżetu twórcom udało się uchwycić surowy majestat dalekiej północy. Plusem też jest początkowe przedstawienie dwóch, głównych bohaterów. Ich relacja (zarówno wzajemna jak i z resztą) jest nieoczywista, a spokojne pierwsze minuty filmu wraz z przyjemnymi dla oka zdjęciami mogą zaciekawić widza.

Dalej, niestety, jest gorzej. Po zawiązaniu właściwej akcji robi się mniej ciekawie. Bohaterowie poddani próbie wypluwają z siebie banalne dialogi. Samo ich podejście do problemu również specjalnie nie przekonuje, a co gorsze, nie zaciekawia. Akcja nie przyspiesza, napięcie może nie jest budowane źle, ale daleko tu do Hitchcocka (i nie żebym akurat tego oczekiwał). Finalna lokacja jest zwyczajnie mało wiarygodna, a to wpływa na odbiór filmu


Zbierając wszystko do kupy: ładny, choć niezbyt przykuwający uwagę film ze sceneriami ze Svarbaldu. Fabularnie też nic ciekawego. Ja mam słabość do obszarów za kołem podbiegunowym, ale jeśli Ty nie, to możesz sobie odpuścić.