Mamy wspaniałych murzynów (Afrobrytyjczyków), oni tacy dobrzy - przeprowadzają staruszki przez ulicę, z biblioteki to nawet ciągnik Ursus ich nie wyciągnie, za każde kieszonkowe i kasę zarobioną na uczciwym handelku kupują książki i kolekcje poezji greckiej w oryginale. Spokojnie by kultywowali swoją tradycję rapowania do pasaży (zwrot wykonawczy, oparty zwykle na rozłożonym akordzie) oraz przeplatania tego heksametrem londyńskim, ale wredny strukturalny rasim im przeszkadza.
Ale na poważnie - dramaty społeczne z USA i UK to jakby recepta jak być nieudacznikiem w miejscu, gdzie wszystko da się zrobić. Mieszkałem w UK przez kilkanaście lat i taki bzdurny śmieć jak "Barwy gangu" mnie nie wzrusza ani nie jest dramatem. Brak pracy, wojny gangów to oczywiste bzdury (gangi istnieją, ale nikt nie jest na to skazany). Bezrobocie jest zerowe o czym może świadczyć setki tysięcy ludzi urodzonych poza tym krajem co osiągnęły karierę. Wystarczy zakasać rękawy i iść do roboty.
Trudno powiedzieć po co powstają takie filmy (oczywiście najważniejszy jest aspekt komercyjny), ale chyba po to, aby łajzy i sieroty miały jakieś wyjaśnienie na swoje istnienie