Wtedy ten film nie byłby ani o jotę lepszy, niż jest. Ba, byłby sto razy gorszy. Przede wszystkim, Dormer cały czas się wahał w sprawie zabójstwa Eckharta, a Ty sprawiłeś, że jego uczucia i dylemat zostały spłycone na miarę zwykłego oszusta. O tym właściwie był ten film, bo sprawa została nieoficjalnie rozwiązana już przy ucieczce Fincha, kiedy Dormer był w jego mieszkaniu.

Dobrze, że ktoś umiał wytłumaczyć dlaczego ten film jest dobry tylko w takim kształcie, jak jest.
Szkoda, że nie wszyscy go pojęli.

Drodzy zniewolona_wolna i Szutter,
rozumiem, że Bezsenność trafia w Wasze gusta, ale to nie znaczy, że rozwiązania zastosowane przez Nolana muszą mi odpowiadać. Chciałbym także zaznaczyć, że fakt, że czegoś nie lubię, nie oznacza, że tego nie zrozumiałem.
W filmie odrzuca mnie to, że z założenia poważna historia jest kreowana przy pomocy tak niewiarygodnych psychologicznie bohaterów. Wiem, co reżyser chciał przekazać, ale dziwaczne zachowania kreowanych w filmie postaci sprawiają, że nie potrafię zaakceptować tak opowiedzianej historii. W istocie największym problemem filmu jest scena w której Walter Finch dostarcza broń Dormerowi, żeby go uratować i uzyskać jego przychylność. Absurdalność tego zachowania jest tak wielka, że brakuje mi słów na opisanie mojego stanu umysłu, gdy widziałem, co działo się na ekranie. Po wywołującym niemałą konsternację zagraniu Fincha, obserwacja zachowującego się niedorzecznie Dormera ostatecznie pogrążają film.
Rozumiem, że Nolan chciał opowiedzieć historię o poczuciu winy, moralnych szarościach w temacie morderstw i o tym, że zaskakująco łatwo jest zabić drugą osobę. Niestety posłużył się w tym celu całkowicie nieprzekonującymi mnie bohaterami, co wpłynęło na taki, a nie inny osbiór filmu.
Film w mojej opini zyskałby, gdyby postacie były mniej pseudoskomplikowane, a zachowywały się zwyczajnie. Może taki film byłoby trudniej nakręcić, może byłby mniej efektowny, ale na pewno byłby lepszy.

Pozdrawiam

I ja właściwie mogę się z Tobą w całości zgodzić, bo wystarczy, że ktoś się chwile zastanowi nad postępowaniem bohatera i nagle stwierdza, że to wszystko jest nie do końca logiczne i istnieje "trzecie" wyjście, które mógł podjąć bohater. Nolan tłumaczy to jednak ową bezsennością i przeszłością bohatera. Może czasami jest ono naiwne, ale jednak nie można tego w zupełności odrzucić.
Ponadto film nie do końca trafił w moje gusta, ale nie o gustach była tutaj mowa, tylko o tym, dlaczego Nolan potoczył akcje tak a nie inaczej lub nie tak jak proponuje to Aiwass.

Może i wszyscy mądrze prawicie (nie wiem, za długie posty), ale to nie Nolan pisał scenariusz, więc nie obwiniaj go za niedociągnięcia w scenariuszu :)

Ale reżyserował, nie? To chyba widział co robi :) W każdym razie słuszne spostrzeżenie, że to nie on kreował tak do końca fabułę.