Myślę, że to dobry film, wbrew opinii poprzednika. Może co do samej fabuły się nie będę specjalnie wypowiadał, bo z tą każdy może się zapoznac wedle uznania, ale podobał mi się sam klimat więzienia, bardzo surowy i rygorystyczny. Niektórzy więźniowie, mimo pewnych przywilejów, w ostateczności zostali szybko sprowadzeni na ziemię przez bezwględnego kapitana Munseya. Punktem kulminacyjnym filmu jest zawiązany bunt pod wodzą Joe Collinsa (tu bardzo dobra rola Burta Lancastera, chłodnego, wyrachowanego, a przy tym trzeźwo myślącego więźnia oddanego sprawie grupy), który jest konsekwencją traktowania więźniów przez bezkompromisowego Munseya. Końcówka filmu ma wydźwięk pesymistyczny, aczkolwiek wcześniej pojawiają się pewne elementy humorystyczne, rozładowujące napięcie więzienne, jak choćby postać spiewającego czarnoskórego skazańca czy retrospekcje do sielsiej przeszłości bohaterów. Całość wypada dość realistycznie, zaś ciekawostką jest bardzo krótki epizod Claudette Colbert, która występuje tutaj jako aktorka filmu oglądanego przez więźniów w więziennej sali kinowej (doprawdy trudno o rolę bardziej małostkową). Ocena końcowa to pewne 7/10.