A wiesz co naprawdę jest nieporozumieniem? Publiczne wydawanie negatywnych opinii o czymś, do zrozumienia czegoś trzeba trochę dorosnąć, nie fizycznie lecz mentalnie. Pożyj kolejne kilkanaście lat, zbierz jakiś bagaż doświadczeń, a potem to obejrzyj jeszcze raz. Może nawet uda Ci się kiedyś zapoznać z pierwowzorem literackim (nota bene literacka Nagroda Nobla, zresztą nigdy nie odebrana gdyż władze uznały utwór za antyradziecki i rozpoczęły gnębienie autora), którego epickiej skali żaden film, choćby najdłuższy, nie będzie nigdy w stanie oddać. Polecam jako pierwszą obejrzeć jednak ekranizację z 1965 roku, która ma m.in. tę przewagę, że jest "aż" o pół godziny krótsza! :) http://www.filmweb.pl/film/Doktor+%C5%BBywago-1965-31892 (a Omar Sharif rządzi!)

Myślę, że ani Omar ani ten drugi leszcz z remaku nie "rządzą". Z pojemności głębin powieści pozostały filmowe płycizny. Amerykanie nie posiadają być może tej wrażliwości, która pozwala na stanięcie w środku słowiańskiej mentalności dalekiej im Europy. Niemniej jednak w przypadku tej klasy powieści, którą u schyłku życia Pasternak pozostawił jako swe jedyne dzieło epickie, zderzenie amerykańskiej powierzchowności z powieścią z zupełnie innego świata uwydatnia porażkę prób reżyserskich. Powinny być one opatrzone dopiskiem do tytułu: "inspired by...".

Sama zaś książka to szczyt literatury, z rzadko spotykanym językiem, który choć zasadniczo jest prozą powieści, to w przeciągu całej jej fabuły płynie pograniczem lirycznej poezji i wykwintnej prozy. Same wiersze Jurija Żywago zamykające powieść w jej epilogu wydają mi się spełnieniem intencji Pasternaka, by móc na sam koniec wyrazić idee swego dzieła w czysto lirycznym przekazie. Zanim jednak to następuje, poetyckość słowa przenika całą strukturę powieściowego języka.

Pewnie miałabym takie same odczucia, ale najpierw przeczytałam powieść. To pozwoliło mi inaczej interpretować intencje bohaterów, którzy wcale wbrew pozorom nie byli egoistami. Co nie zmienia faktu, że najlepsza była Tonia.