Pamiętam jak oglądałem pierwsze filmy Smarzowskiego z wypiekami na twarzy. Jak wbiła mnie w kinowy fotel Róża, Wołyń. Filmy niebanalne, niejednoznaczne pełne głębi i niuansów. Później jeszcze świetna trzymająca w napięciu Drogówka. Na wysokości Kleru coś lekko zaczęło zgrzytać ale to był temat którego nie dało się zepsuć. Po ostatnim Weselu wiedziałem już że coś się z Wojtkiem Smarzowskim stało złego. Obawiam się że nowy film to będą znowu klisze podlane wszystkimi możliwymi patologiami pływające w nieznośnym ojkofobicznym sosie. Obym się mylił ale wydaje mi się że Smarzowski z reżysera niepokornego i odważnego stał się zwykłym operatorem młotka którym okłada widza po głowie. Mam nadzieję że tym razem będzie inaczej choć sądząc po zwiastunie raczej nie będzie.