Napiszę nieoryginalnie. Dziękuję Tobie za ten wpis :-) Szczerze i bez ironii.

przerażający komentarz w stylu „miała za krótką spódniczkę”. to wspaniale, że jesteś taka odpowiedzialna, ostrożna, mądra, wzór rozsądku i cnót wszelakich, winszuję. to, że nie wszyscy są tacy fantastyczni, jak Ty, nie oznacza jednak, że są „bezdennie głupi”.
dlaczego Gośka „od razu do niego poleciała”, ale już o nim nie piszesz, że „zaprosił do siebie obcą babę”? przecież to nierozsądne, mogła go np okraść. czy wobec tego główny bohater również jest „bezdennie głupi”? sama piszesz, że on pierwszy zaczął opowiadać o traumach, dopiero potem ona. ale to ona jest ta głupia? zwłaszcza, że (również, jak sama piszesz), przemoc, manipulacje itd mogą się zdarzać również w drugą stronę.
jego zachowanie było nieakceptowalne od początku? może coś przeoczyłam, ale w późniejszych retrospekcjach pierwsza przemocowa scena jest dopiero jak ją podtapia na wakacjach.
lecenie na kasę? brzmi trochę jak mierzenie innych swoją miarą, ja prawdę mówiąc w ogóle nie pomyślałam o tym, że mogła polecieć na kasę. bardziej na to, że na początku był miły, czuły, skupiony na niej.

Po prostu autorka ^ wpisu powiela kolejne stereotypy właśnie jak sama okresliłaś " winna bo spódniczka, bo pijana" A nie skupia się na jej traumatycznej relacji w domu z matką i zapomina o stracie/traumie bliskiej osoby ( nie będę dalej spoilerował) To jest niewiarygodne,że kobieta kobiecie może to zarzucać,że to jest jej wina.

Czyli to ofiara jest odpowiedzialna za wyrządzoną jej przemoc? Niebywałe.

Masz rację. Pomijanie przez aktorkę dosyć toksycznych tekstów i zachowań przez partnera były dosyć nieracjonalne, ALE....1.Dziewczyna miała dosyć ciężkie dzieciństwo, być może potrzebowała miłości, bliskości,kogoś obok, więc tak bardzo chciała w nią wierzyć. W końcu facet po burzliwym zachowaniu z początku wracał do troskliwości, taka pułapka emocjonalna. 2. Nic nie usprawiedliwia zachowania tego gnoja, nawet jeżeli bohaterka nie uciekła od niego, kiedy była na to pora.....Mimo wszystko każdy myślący chociaż trochę realistycznie dosyć szybko by odciął się od takiego toksyka, chociaż wiadomo mówić łatwo, a być w "czymś takim" nie jest do końca takie logiczne na jakie by się wydawało. Po każdym wybuchu nagle powraca miły, dawny facet, z którym właśnie przeżyliśmy być może jedyne piękne chwile w swoim życiu, kiedy poczuliśmy się dla kogoś ważnym. Tak ciężko jest uwierzyć, że ten człowiek jest katem i zwykłym chu*....Później zaczyna się już prawdziwa katorga. Wtedy panuje instynkt przetrwania, a pomocy obok brak. Stajesz się psychopatką, stajesz się osobą,która wyolbrzymia. Nikogo nie obchodzą Twoje problemy, nikt nie chce Ci pomóc. W końcu co się dzieje u was w domu, nas nie dotyczy i tak to sobie tłumaczymy....

Człowiek może wyjść z domu rodzinnego, ale dom rodzinny rzadko kiedy wychodzi z człowieka - taka mi się nasunęła refleksja po przeczytaniu twoich komentarzy pod tym filmem.