Zdaje się że p. Wojtuś wymęczył kolejny film - podkładkę do trzepaniny dla liberalnych pseudowrażliwców. Jak zwykle odważnie i jakże bezkompromisowo uderza tam gdzie może tłuc bez żadnego ryzyka: czyli w jakiś tam wydumany małomiasteczkowy zaścianek. Bo czy ktoś w ogóle słyszał, żeby żonę i dzieci maltretował, dajmy na to - znany pan redaktor z liberalnych mediów? albo wielkomiejski artysta? Nie, tak to przecież nie ma. W świecie p. Wojtusia i jego fanów ucieleśnieniem wszelkiej ohydy (niemal) zawsze są prymitywy żyjące gdzieś na polskiej prowincji. I ksiądz proboszcz do tego. Wiecie, rozumiecie: trzeba szerzyć świadomosć zjawiska, bo nie każdy wie, że są na tym swiecie psychole lejący partnerki. I że to jest złeee. Ale też nie ma co wzbudzać w wiernych widzach dysonasu i wybijać z poczucia moralnej wyższości. Do tego darmowe plusiki u lewicowo-liberalnych recenzentów...

I tak oto wzmożeni nawrażliwcy odkrywają zszokowani, że przemoc brzydko i strasznie wygląda. Masakra! Po 2h oglądania scen szczegółowo pokazujacych znęcanie się, wychodzą z seansu z poczuciem "jakby im ktoś przywalił". Licytują się objawami fizjologicznymi towarzyszącymi oglądaniu filmu.

A skoro tak, znaczy że to mocna rzecz, nie?
Są emocje, znaczy prawdziwa sztuka. Inaczej być nie może.

Proste jak konstrukcja cepa.