Dróżnik
- podstawowe informacje
- Opinie i Nagrody
- multimedia
- pozostałe
W obecnym świecie, który przedstawia rzeczywistość jako niczym niezamąconą przygodę pozbawioną jakiejkolwiek odpowiedzialności. Życie pełen erotycznych doznań, bogate w beznamiętną przyjaźń, gdzie starość, nuda, tożsamość i samotność nie mają miejsca. Finbar, człowiek odrzucony, skazany przez swoją posturę na pośmiewisko, zamyka się w sobie, aby nie doświadczać więcej cierpień od ludzi. Joey, młody energiczny, przystojny mężczyzna, który opiekuje się swoim ojcem i prowadzi jego biznes, ciekawe ilu ludzi zdecydowałoby się pozostać na prowincji, sprzedając kawę, odrzucają „wielkie życie”. Z trzech postaci Joey pozostaję do końca wesoły i zadowolony z swego życia, mimo ciężkiej choroby ojca, którym się opiekuje, jego entuzjazm spaja trójkę obcych sobie ludzi. Pod wpływem Finbara zaczyna czytać książki(gdy obierają Oliwię w szpitalu Joye już nie szuka tematu do rozmów z introwertycznym Finbarem, ale sam czyta książkę) szuka pasji w swoim życiu. Oliwia, kobieta drugiej młodości, zmarł jej młody syn, ta śmierć pogrążyła jej małżeństwo, stara się odreagować to samotnością i sztuką, która tylko pogrąża ją jeszcze głębiej, aż do próby samobójczej. Znudzony, a może nie, samotny Joye zaczyna mieszać i dzięki jego zabiegom rodzi się cudowna przyjaźń, która najpierw rozwija się, później urywa pod wpływem osobistych dramatów Finbara i Oliwi, odżywa wraz z Oliwią, która zostaje uratowana przez Finbara. Z samotności można wydobyć się śmiercią lub bliskością z innymi, jednak ciężko o to wieź, jeżeli osób nie łączy wspólne przeżycie, pewien dramat, który przeżyli osobiście, złączył ich i ocalił w najzwyklejszy sposób. To właśnie w monotonii i szarzyźnie dnia codziennego dzieją się rzeczy najpiękniejsze, o czym większość zaczyna zapominać, a zwłaszcza kino popularne, poza tym, większość naszego życia to tylko odcienie jakiejś tam szarości. Ostatnia scena jest jedną z najcieplejszych scen jakie udało mi się zobaczyć dotychczas, bije od niej zwykłą rzeczywistością, taką w jakiej my uczestniczymy na co dzień. Ta scena niczym drewniaki małżeństwa Arnolfinich, przenosi
nas do naszych małych dramatów i naszych małych wieczorów przepełnionych winem.
Przepraszam, nie wkleiłem wszystkiego=P. CZy nie ma opcji edytuj?
Obejrzałem po raz drugi Dróżnika i zauważyłem coś być może godnego uwagi. Sama końcówka jednak nie jest wcale taka optymistyczna jak się mogło zdawać na początku. Finbar mówi Joeyemu, aby ten zostawił go w spokoju, później Olivia wyrzuca Fina z domu i wyładowywuje na nim swoją wściekłość. Finbar idzie pić do baru i gdy wraca do stróżowki wywraca się na torach pędzi pociąg i... . Budzi się na owych torach, ale jego zegarek jest roztrzaskany. Myślę, że Finbar faktycznie umarł, a to co wydaża sie później to tylko projekcja jego martwego umysłu, udręczonego osamotnieniem i ostracyzmem społecznym. Pragnął byc blisko z ludzmi przed którymi nie mógł się otworzyć. W wyzbyciu się dziwnego egoizmu i strachu przed odrzuceniem musiała pomóc mu śmierć.
Po twojej uwadze odnosnie konca filmu zdalem sobie sprawe ze od momentu wypadku na torach Finbarowi nagle wszystko zaczelo sie ukladac tak jak tego chcial a co wczesniej mu nie wychodzilo czyli masz racje ze on po prostu umarl..Sam film byl dla mnie swietny,pomaga przypominac ze w zyciu czasem mozna cieszyc sie z najprostszych rzeczy tylko zalezy jak na to spojrzec:)
Niekoniecznie.
Zegarek roztrzaskany na znak, że pociąg faktycznie przejeżdżał po torach. Fin jest drobny i to mu uratowało życie.
Zmiana może wynikać z otarcia się o dramat.
( a może tak sobie wymyślił scenarzysta (; )
"Zmiana może wynikać z otarcia się o dramat"-moze i masz racje ale wedlug mnie to przypuszczenie tu nie za bardzo pasuje poniewaz gdyby tak bylo to wydarzenie musialo by nim(owym dróznikiem) naprawde wstrzasnac zeby spowodowalo to naglą zmiane jego podejscia do swiata ale w rzeczywistosci jak widzimy na ekranie to podczas gdy nadjezdza pociag a Finbar lezy na torach,widząc to usmiecha sie tak jakby chcial zeby to sie stalo(co prawda byl wtedy pijany i mogl nie zdawac sobie sprawy z tego co sie dzieje ale nawet gdy sie rano obudzil to nie wygladal na wstrząśniętego a wręcz przeciwnie-dzwinie smutnego.No ale do konca nie mozemy byc pewni bo byc moze skrywal uczucia w sobie tak jak robil to przez cale swoje zycie..mozemy tylko przypuszczac.
>Korba bardzo dobra, wnikliwa recenzja. Jednak mnie zaczela zastanawiac sama koncowka. Czy daje ona do zrozumienia ze Fin na tyle polubil Emily ze bedzie chcial z Nia byc? Co do sceny kiedy pociag przejezdza nad Fin'em to mysle ze wtedy po prostu rozpoczyna nowy okres w Jego zyciu. Skoro chcial popelnic samobojstwo a to mu nie wyszlo to postanowil ze nic mu nie szkodzi jesli otworzy sie na ludzi. Zniczony zegarek symbolizuje odciecie sie od tego zamknietego, zsynchronizowanego wlasnego swiata i przyjscie do ludzi, co potwierdzaja sceny kiedy Fin 'czatuje' nad domem pograzonej Olivii, a nie nad przejezdzajacymi pociagami. Tak na marginesie to przez weekend obejrzalem sobie ten film i jeszcze 'Powrot do Garden State' i 'Elling' i czuje sie calkiem podladowany pozytywnymi wibracjami na ten nowy rok:> Polecam:)
Jak najbardziej się zgadzam. Te dwie możliwe interpretacje są opcjonalne. Być może zakończenie jest eksperymentem na widzu, który musi zdecydować o końcu Fina, a decyzja o końcu wina jest w pewnym sensie decyzją o naszym postrzeganiu rzeczywistości, w jaśniejszych bądź ciemniejszych barwach
"...od momentu wypadku na torach Finbarowi nagle wszystko zaczelo sie ukladac tak jak tego chcial..."
Wcale niekoniecznie. A pamiętacie tego chłopca w szkole, który wypytywał Fina o jego wzrost a następnie stwierdził, że sam jest wyższy? Ta scena raczej przeczy Waszej teorii. Ja zgadzam się jednak z Bezprzyczyną.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
