Océane Beauregard trenuje piłkę nożną. Podczas próbnego meczu jakaś dziewczyna brutalnie ją fauluje. Wobec tego nastolatka mści się na niej przewracając i kopiąc w brzuch. Wraca do szkoły ubrana w bluzę z kapturem oraz bardzo wściekła. Wchodzi na jakieś przedstawienie, które swoim poziomem dramatu ją intryguje. W domu poucza młodszą siostrę Marine by w szkole nie mówiła do niej cześć ani nie mówiła o niej koleżankom, a także nie przysiadała się na stołówce. Toaleta w łazience się zapycha, gdy przychodzi Catherine, ich matka okazuje się, że powodem tego jest szczur. Następnego dnia jest pierwszy dzień w nowej szkole jedenastolatki.

Po jej twarzy widać, że czuję się zagubiona w sali pełnej uczniów. Później widać, że zachowuje się dość dziwnie, czego przykładem jest siedzenie na drzewie i podsłuchiwanie rozmowy innych dziewczyn, a po zejściu wyjęcie z ust jajka ptaka jakiegoś. W domu nie rozstaje się ze swoją latarką czołową. W nocy widzi Océane wracającą skądś przez okno. Z ich rozmowy wynika, że rok wcześniej straciły ukochanego ojca. W pracy Catherine zostaję przyłapana na krzyczeniu przez telefon na klienta co kończy się utratą zatrudnienia. Starsza z sióstr poznaje starszego Félixa a Marine robi różne głupie rzeczy by przypodobać się Amelie.

Dobre, ciężkie emocjonalnie kino, które przygnębia widza. Dwie produkcje, które przychodzą mi od razu na myśl to ''Igielnik'' (2017) oraz ''Genua. Włoskie lato'' (2008). Pierwsza z nich podobnie jak ta omawiana skupia się na ostracyzmie społecznym oraz gnębieniu przez rówieśniczki w szkole. Druga zaś opowiada o siostrach z jednym rodzicem, gdzie starsza z nich oddala się od rodziny flirtując z chłopcami, a młodsza jest zwyczajnie zagubiona. Marine jest na swój sposób dziwna o czym świadczy wiecznie noszona latarka na czole oraz kalosze. Staję się łatwym celem dla atencyjnej Amélie, która z początku udawała jej przyjaciółkę. Małą nurtuje co się stało z jej ojcem, co chwila zmienia wersję czy żyje czy nie. Widać, że się z tym nie pogodziła ani ona ani jej siostra Océane, która zachowuję się od początku filmu bardzo agresywnie, a w pewnym momencie nawet nielogicznie. Od początku widać, że para się kradzieżą. Przechodzi przemianę z chłopczycy w kobietę. Nie bez problemów jest także ich matka Catherine, która z własnej winy straciła pracę w towarzystwie ubezpieczeniowym i z tego samego powodu miała problemy w znalezieniu następnego zatrudnienia. Z własnej głupoty bierze ze sobą młodszą córkę na rozmowy. Fabuła wciąga zarówno przygnębiając. Ciekawe wątki chociaż niektóre niedopracowane. Świetna gra aktorska. Moja ocena to 9/10.