Mi się "dała we znaki" scena ze stypy kiedy kilku ludzi się smuci, inni nie wiadomo czy się aż tak smucą, nie wiadomo czy rozmawiają o zmarłej osobie czy może jednak o tym "co u nich". Czy tak nie jest nierzadko na stypach, choćby u nas? Umrze ktoś z rodziny a na stypie gadają o tym kto jaki sobie telefon kupił, gdzie kto pracuje, jaką szkołę skończył, co ugotował... O wszystkim i o niczym się gada, a człowiek jako uczestnik tego wydarzenia sam pomimo że wie że "to nie powinno wyglądać" przyłącza się sam do tego gadania o wszystkim i o niczym. Chciałby to zmienić ale wie że tego nie zmieni w ludziach. Ale czy w sobie tak naprawdę chce to zmienić czy po prostu może tak mu jest jednak wygodniej, łatwiej, a jeśli sam chce być inny niż oni to jednak poniekąd robi to na siłę, na pokaz samemu sobie żeby samemu sobie na siłę coś udowodnić? A jeśli się zdobędzie i powie na stypie coś co jest odmienne i mało popularne wśród uczestników to po stypie nawet przez bliską osobę jest sprowadzany "na glebę". Dziwny jest ten świat, dziwni są ludzie a tak jak piszesz są tacy którzy cierpią naprawdę sami sobie poniekąd pozostawieni. Trudno jest chyba tak naprawdę z serca współczuć i cierpieć razem z takimi osobami i trudno jest z serca reagować na ich cierpienie. Pocieszanie lub mówienie nieprawdy może nie być dobrym pomysłem, co było pokazane w filmie.