Do pewnego momentu film wydawał się być ciekawy, choć jego założenia i tak oparte były na niewiarygodnie już przetartych schematach. Potem akcja dopiero się rozkręca - najbardziej podoba mi się z jaką łatwością autorzy są w stanie całkowicie porzucić główny wątek i zmienić go w czystą komedię, a tu już zaczyna się jazda bez trzymanki. Koniec filmu jest po prostu tak absurdalny i zwyczajnie głupi, że zaczyna wręcz śmieszyć, bo ze strachem niewiele ma to wspólnego. Pomimo, że wizualnie Eli wydaje się być całkiem udany, to pod względem fabularnym bardziej przypomina parodię horroru, niż film Netflixa.