Książka jest cudowna. W "Felixie, Necie i Nice" zakochałam się od pierwszej strony, a
bohaterowie dojrzewali prawie razem ze mną. Do tej pory mam do tej książki ogromny
sentyment i calutka seria zajmuje honorowe miejsce w mojej biblioteczce.
Moją pierwszą myślą po obejrzeniu filmu było "Jak autor mógł zgodzić się na wydanie czegoś
tak słabego?" Nie oszukujmy się, polskie kino nie słynie z efektów specjalnych, ale Rosiczka to
jakieś nieporozumienie, a o Manfredzie oraz wizualizacji "obliczeń" prowadzonych przez Neta
(swoją drogą na laptopie od samsunga, wg. książki "najbardziej zjechanego palmtopa Neta")
już nie wspomnę.
Fabuła w książce o wiele ciekawsza i bardziej rozbudowana. Rozumiem, że nie wszystko da
się przenieść na ekran, ale bez znajomości calutkiej fabuły z książki nie jestem pewna czy
dałabym radę ogarnąć o co w ogóle w danej scenie chodzi...
Całość klimatem przypomina "Szatana z siódmej klasy" czy jakieś... "Wakacje z duchami". Dla
współczesnych dzieciaków to za mało, oczekują czegoś więcej. Ja też.
Szkoda.