To, że film jest czarno - biały, nie znaczy jeszcze, że jest minimalistyczny. Co do prostoty takiej właśnie animacji także bym się spierał. Fabuły też nie zrozumiałaś, bo np. chłopiec nie uciekł do lasu, ale on z owego lasu pochodził, więc wrócił do domu, a cywilizację odrzucał instynktownie, a nie świadomie.

No tak, co do fabuły masz zdecydowanie rację, z resztą sama odrobinę źle się wyraziłam.
Fakt, że film jest czarno-biały nie był decydujący w moich spostrzeżeniach. Właściwie to czy film jest kolorowy, czy tak jak w tym przypadku czarno-biały, nie ma nic do rzeczy, sugerowałam się raczej "całokształtem". Dlatego też bardzo chętnie wysłuchałabym (będąc czepialskim-przeczytałabym) jakieś Twoje rozwinięcie w przypadku tej kwestii :)

Sądząc po tonie wypowiedzi, jesteś młodą widzką, wychowaną na świecie wykreowanym przez komputery. Tymczasem animacja jest starsza i od Ciebie i od komputerów, a powyższy film świadczy właśnie o tym. Dlaczego autor sięgnął po klasyczne środki wypowiedzi? Bo chciał; bo miał do tego prawo; bo jako artysta stanął przed dokonaniem wyboru; bo byc może, tak jak chłopiec, odrzucił współczesną cywilizację animacji i wrócił do domu, w którym rządzi prosta kreska, a ruch zawdzięcza się nakładaniu na siebie tysięcy sekwencji obrazków.

Ta pani nie ma pojęcia co to minimalizm; film wręcz kipi ekspresją i poezją...coś pięknego!

Fabułę już została wyżej wyjaśniona wiec nie będę się powtarzał, co do technicznej sprawię animacji to jest ona mały dziełem sztuki i dzięki której jej piękno jest w stanie wybrzmieć.