Lloyd nie wciela się już w człowieka, który oddaje 50 centów, bo woli dać coś swojej kobiecie. Tutaj jego szofer demoluje samochód, więc ten ze spokojem wchodzi do salonu, wypisuje czek na 9 tysięcy dolarów i odjeżdża samochodem. Potem gazety piszą, że miliarder kupił jednego dnia dwa samochody i zezłomował oba, ale widz widzi w tym coś więcej: rozumie komentarz biednych, a z drugiej strony my wiemy, że nie było w tym jego winy. Nie był z całą pewnością pijanym, bananowym nastolatkiem, który rozwala auto rodziców – był po prostu bohaterem komedii i tam różne rzeczy się zdarzają. Na przykład pociąg. I tutaj wchodzi dopiero czynnik pieniądza: na biednego nie trafiło. Stracił samochód i co, kupi następny. Talent twórców do pogodzenia tych dwóch światów jest niebywały: spokój protagonisty kontrastuje z chaosem wokół niego i pewnie większość widzów to zrozumie. Jego spokój wynika z bogactwa, ale z bogactwa nie wynika lekkomyślność albo brak zdolności do dostrzeżenia świata wokół.
czytaj dalej
