w banku*
Dzięki Frank, my też ciebie kochamy:)

czy ja wiem pierwsza piosenka którą nagrywali na płytę była bardzo dobra, ostatnia i pierwsza już raczej w porządku niż dobre. Co to wgl za kryterium, wpadający w ucho? Jak z piwem, piwo jest dobre jak jest "pijalne". No więc ani z piwem ani z muzyką tak nie jest a do depresyjnego klimatu to jeszcze trochę brakuje.

Fakt, że film robi pętle w zasadzie i nie ma z niego wielkich wniosków niemniej jest to kino o czymś i podane całkiem zgrabnie i z fajnym sundancowym humorem. Tak czy inaczej to fajny kawałek filmu na 7.

PS jak walisz takie spoilery w tekście to pisz o tym bo psujesz innym film.

Przecież pisze na zewnątrz "Uwaga Spoiler! Ten temat może zawierać treści zdradzające fabułę."
"z fajnym sundancowym humorem" może powinni tak właśnie napisać zamiast komedia bo w filmie nie ma nic zabawnego, przynajmniej dla mnie.
Film stwarzał z początku pozory zwariowanej komedii, potem okazało się że nie ma tutaj nic do śmiechu.
Według mnie muzyka dno ale ja nie słucham za bardzo indie popu to mogę się nie znać. Ale zresztą jak sama nazwa wskazuje to powinno być jednak coś chwytliwego, coś może w stylu HAIM albo Florence Welch? Tak mi się wydaje.

no to akurat by była zwykła muza. własnie taki mathrock jest fajny. Zwłaszcza widać to po upodobaniach franka.

https://www.youtube.com/watch?v=E28mwvhtU_o
Kawałek nudny jak diabli, głos na Morrisona plus psychodeliczno rockowy podkład z końca lat 60-ych. Odrobina elektroniki żeby to zabrzmiało chociaż trochę nowocześnie.
Frank nie przebijesz się do mainstreamu z takim szajsem a kultu w undergroundzie też się nie dorobisz.
A wszystko przez to że w tym filmie wcale nie chodzi o muzykę tylko o chorego psychicznie gościa i jego problemy.

zajebisty jest ten kawałek, najlepszy w filmie. Nie jest tak jak to opisujesz. Film filmem ale muzyka jest niezła.

Chyba że ktoś dalej słucha The Doors albo czegoś co nawiązuje do tamtych lat jak Tame Impala. Wtedy to może jakoś przełknie.

wiesz ciągle się tworzy taką muzykę więc znaczy to, że jednak ktoś jej słucha. Ja słucham.

Tylko że w czasach kiedy ta muzyka powstawała czyli jakieś 40-50 lat temu pewnie było to coś nowatorskiego a teraz jak zespoły chcą to dalej odtwarzać to jest już tylko jakaś fala retro rocka.

nie powiedział bym zresztą co jest w tym złego to i tak nadal nieodkryta muzyka i nigdy taką nie będzie więc niech sobie robią jej do woli puki dobra. Dla mnie dobra. Zresztą można zrobić rzeczy na wiele różnych sposobów popatrz choćby na takie zespoły jak np foals.

Ten cały Foals to też trochę taka udana, sentymentalna podróż tylko że tym razem w rejony post punka i new wave.
Co do filmu. Filmowy Frank miał być z kolei jakimś geniuszem indie popu a robił muzykę jakby zatrzymał się na The Doors.

bardziej niż trochę, to była nowa jakość i tworzą skuteczny misz masz gatunków ale kto co lubi już ustaliliśmy, że Tobie nie podchodzi a mi tak więc w zasadzie to zamknięta sprawa.

Wrzucenie gitar z Muse i U2 do Talking Heads nie nazwałbym czymś przełomowym a szukaniem bardziej własnego brzmienia które się czymś wyróżni na tle setek imitatorów ale przecież każdy odbiera muzykę na swój sposób:)

Ostatnia rzecz jaką chciałby Frank to przebić się do mainstreamu :^) Ja interpretuje ten film jako parodię mitu o niesamowitych i tajemniczych frontmenach sceny muzycznej. Żeby tworzyć nowatorską muzykę musisz przeżyć w przeszłości wielki dramat, który zbliźni cię na całe życie. Musisz żyć na odludziu przez rok żeby nagrać jeden album. Nagrywanie dźwięków spadających kropli czy inne absurdy są komiczne dla ludzi, którzy interesują się tą sferą muzyki. Nie wiem, może spodziewałeś się po tym filmie musicalu ze wspaniałą ścieżką dźwiękową. PS "I love you all" strasznie mi się podoba i jest to chyba jedyny kawałek z filmu, który można brać na poważnie.

zgadzam się co do tego mainstreamu. Całkiem ciekawa interpretacja, rzeczywiście masz rację w tym co piszesz. Natomiast wg mnie najlepszą piosenką jest (jak najbardziej można ją brać na poważnie bo znam kilka w podobnym stylu) secure the galactic perimeter.

Ja podobnie myślałem na początku. Pewnie to będzie jakaś zwariowana komedia o tych niesamowicie utalentowanych i nie potrafiących oddzielić życia prywatnego od sztuki artystach. I że jeszcze pokażą jakieś szalone sesje nagraniowe, dziwaczne występy na żywo i wywiady. Że będzie ta cała otoczka anty mainstreamowa i gadanie że nigdy się nie sprzedamy. A okazało się że to film o chorym psychicznie człowieku, ta ucieczka i dziwaczność wynikała z tej choroby a nie z tego że był to jakiś charyzmatyczny artysta. Bo właśnie to zazwyczaj tworzy unikatowych artystów poza talentem, charyzma i silna osobowość, bezkompromisowość. Franka tworzyła tylko jego choroba i nawet gdyby chciał to nie odniósłby sukcesu bo przez chorobę to było niemożliwe. Dlatego to właśnie nie była parodia i nie był to zabawny film o muzyce.
Co do kropli. Granie na niezwykłych instrumentach czy nagrywanie dziwnych odgłosów nie jest niczym niezwykłym. U artystów tworzących noise/industrial albo ogólnie muzykę eksperymentalną to całkowicie normalne.

najlepsza ta Carla była na synte..... :) bo tak to dałniarska muza

Według mnie wszyscy byli irytujący, wyjątek Frank. Fassbender to po prostu świetny aktor. Nadał tej postaci uroku i dramatyzmu, tylko dla niego warto ten film zobaczyć.
I pamiętajcie Frank nas kocha wszystkich:)

Co Ty pier...olisz przez cały film lata z tym czymś na głowie równie dobrze mógł go grać żul z pod budki z piwem.........

Pozostaje, głos, gestykulacja, zachowanie i tak dalej...

Co nie zmienia faktu że mógł go zagrać( na papierze) ktokolwiek średnio znany bo takim jest aktorem ten Fass i efekt byłby ten sam....

Tzn można było napisać np w roli Franka harrison Ford a wrzucić kogoś z ulicy albo z pod mostu albo z baru albo z BURDELU:

Czyli do podkładania głosu w filmach/grach czy do radia też można wrzucić byle kogoś z ulicy?

Mogl te postac zagrac tylko aktor z rownie magnetycznym glosem co Fassbender.