Z dużym zainteresowaniem oglądałem ten dokument, pewnie dlatego, że postać ta jest dla mnie swojego rodzaju symbolem z dzieciństwa. Chętnie zobaczyłem otoczenie, w którym się wychowywał i osoby mu najbliższe. Gdy siostra Stanisława Grzesiuka pokazywała album ze zdjęciami i zobaczyłem fotografię szesnastoletniego Staśka, uśmiech pojawił mi się na twarzy a jego książki odżyły w mojej pamięci.
Na dokument ten natrafiłem dosłownie godzinę temu i od razu zabrałem się do oglądania. Amatorskie dzieło, które jednak jestem przekonany, że można było zrobić lepiej. Pokazać więcej miejsc, które Grzesiuk opisywał w książkach, gdzie przebywał, wychowywał się, urządzał awantury itd. A ten Pan, który przeprowadzał te wszystkie wywiady to po prostu kabaret. Materiału nie chcę oceniać, bo wykonany został mizernie, a oceny dla samego Stanisława Grzesiuka nie ma tak wysokiej jaką bym chciał od siebie dać.
Swoją drogą to dziwię się, że o tak barwnej i charakternej postaci nie powstał do tej pory żaden profesjonalny film. Przecież jego książki idealnie się do tego nadają.
Pozdr.
montanelli