Gurotesuku to sprawnie zrealizowane dzieło filmowego postmodernizmu, w którym makabryczny spektakl przysłania głębsze intencje twórców w odniesieniu do obrazu gore. Za fasadą pozorów, ostentacyjnie eksponowanej skrajnej przemocy, perfidnej brutalności, szaleństwa perwersji psychopaty, orgii destrukcji rażącego swą wymową koszmarnego, obrzydliwego widowiska, kryje się historia romantycznej miłości, pięknej idei wystawionej na ciężką próbę przetrwania i konfrontacji z brutalnością, bezwzględnością i szaleństwem złożonego życia. Groteska zalicza się do tzw. nurtu filmowego- torture porno, który w wydaniu japońskim na pierwszy rzut oka zaspokaja najprymitywniejsze instynkty zbiorowej podświadomości widowni. Jednak cała ta konwencja makabrycznego romansu, poddanego orgii szaleństwa i okrucieństwa prowadzi do finału, w którym romantyczna miłość w początkowej fazie rozwoju, w przewrotny sposób odniesie tryumf. Groteska to pozornie kolejny sadystyczny i odrażający obraz epatujący bezmyślnie przemocą, który w swojej ironicznej, groteskowej i wyrafinowanej formie przekazu zwraca uwagę na istotne kwestie, pytania do rozważania na temat idei miłości w brutalnym świecie, mrocznej natury człowieka czy granic człowieczeństwa. Znakomite efekty gore,napięcie, klimat osaczenia i gra aktorów są najmocniejszą stroną tego specyficznego filmu wymykającego się jednoznacznej interpretacji, obrazu szokującego i zarazem skłaniającego do refleksji co bardziej uważnych widzów potrafiących dostrzec dwuznaczne oblicze filmu w stylu japońskiej narracji i wrażliwości filmowej.

najlepszy film z gatunku gore, jaki widziałem, pozostałe filmy z gatunku próbują wszelkimi środkami zaszokować widza zapominając o zaangażowaniu go w historię i bohaterów. W tym filmie nareszcie poczułem empatię w stosunku do ofiar i nienawiść do oprawcy, dlatego tak dobrze na mnie zadziałał.