Nadeszły ciężkie czasy dla rebeliantów. Choć udało się zniszczyć najpotężniejszą broń Imperium - Gwiazdę Śmierci,
musieli uciekać ze swojej dotychczasowej kryjówki i ukryć się na lodowej planecie Hoth, gdzie założyli tymczasowy obóz.
Miejsce to nie będzie jednak na długo bezpieczne, bowiem owładnięty obsesją, mroczny Lord Vader, szuka za wszelką
cenę młodego Luke'a Skywalkera, w którym wyczuwa rodzące się ogromne pokłady Mocy. Wysyła w związku z tym w
najodleglejsze zakątki Galaktyki specjalne sondy, których zadaniem jest odnalezienie chłopaka. Vader chce bowiem
przeciągnąć go na mroczną stronę Mocy, lub pozbyć się go, jeśli ten nie przystąpi do Imperium. Już wkrótce jedna z
takich sond wyląduje na mroźnej planecie Hoth i odnajdzie młodego Skywalkera. Konfrontacja będzie nieunikniona...

Z przyjemnością mogę napisać, że "Imperium kontratakuje" jest filmem lepszym od poprzedzającej go "Nowej Nadziei",
praktycznie pod każdym względem. To perfekcyjny przykład sequela, który pierwszą część zostawił daleko w tyle,
niezwykle wysoko podwyższając poprzeczkę dla przyszłego finału. Mam wrażenie, że kontynuacja ta jest dlatego lepsza
od pierwszej części, bo na dwóch najważniejszych dla każdej produkcji stanowiskach nie zasiadł tym razem George
Lucas, twórca "Gwiezdnych Wojen". Może jestem do niego trochę uprzedzony, nie wiem, ale w przeciwieństwie do
epizodu IV, na którym wynudziłem się potwornie, ten film podobał mi się ogromnie. Na stanowisku reżysera zamiast
Lucasa zasiadł Irvin Kershner, natomiast za scenariusz (napisany na podstawie historii wymyślonej oczywiście przez
Lucasa) odpowiedzialni byli Lawrence Kasdan i Leigh Brackett. Dzięki nim "Imperium Kontratakuje" zyskało wielkość i
powagę godną tak sławnej sagi, dzięki nim ten epizod jest prawdziwym widowiskiem sf, a nie tylko luźną bajką
osadzoną w świecie przyszłości. Swoje zrobił też z pewnością budżet, prawie dwukrotnie większy od tego jaki twórcy
mieli poprzednio do dyspozycji, dzięki któremu mogli pozwolić sobie na więcej przy realizacji tego epizodu.

"Imperium kontratakuje" jest obrazem zdecydowanie szybszym od poprzednika. Akcja rusza w nim z kopyta już w
pierwszych minutach seansu i nie zwalnia ani na chwilę. Nie ma tu już nudnego włóczenia się z robotami po pustyni,
czy nic nie wnoszącego do całości przyglądania się wesołym stworkom. Scenarzyści mieli za wiele do opowiedzenia by
nawet na chwilę zatrzymywać się nad takimi błahostkami. Dzieje się tu wiele, praktycznie przez cały czas, dlatego nie
ma chwili na choćby drobny odpoczynek, o nudzie nawet nie wspominając. W tej części jest to, czego tak mi brakowało
w "Nowej Nadziei" - porywającej przygody, historii, która dążyłaby pewnym krokiem w konkretnym kierunku. Bohaterowie
tuż po początkowej bitwie na Hoth rozdzielają się: Luke wraz z R2-D2 leci na bagnistą planetę, na której spotyka Starego
Mistrza Yodę, który pokaże mu jak mądrze korzystać z Mocy, natomiast Leia, Han Solo, Chewbacca i C-3PO będą
uciekać Imperium, co rusz pakując się w coraz to większe tarapaty. Dzięki takiemu rozdzieleniu historii udaje się nie
przesadzić z nagromadzeniem szybkich scen, jak również skumulowaniem wolniejszych momentów, pokazujących
trening młodego Skywalkera, bo przeplatają się one nawzajem przez większą cześć seansu aż do samego zakończenia,
gdy bohaterowie znów się spotkają.

I choć od premiery tego filmu minęło już 30 lat!, zupełnie nie czuć tego upływu czasu, i nadal rewelacyjnie się go ogląda.
Ogromna w tym zasługa perfekcyjnie nakręconych scen, bo choć widać, że efekty specjalne nie są dzisiejsze (co wcale
nie znaczy, że wyglądają źle lub nieprzekonująco), to szybsze sceny ogląda się z niebywałą przyjemnością i
przyspieszonym biciem serca. Bitwa na lodowej planecie, ucieczka przez pasmo asteroid, sceny w kopalni są po prostu
perfekcyjne. Jest w nich niebywała energia, życie, niesamowita pomysłowość i niezwykła sprawność oraz lekkość w
przedstawianiu kolejnych wydarzeń. Aż nie mogłem uwierzyć jak bardzo wciągnął mnie ten film, jak szybko mi zleciał, bo
ledwo co trafiłem wraz z bohaterami na planetę Hoth, a chwilę później oglądałem wraz z ocalałymi galaktykę z pokładu
jednego ze statków. "Imperium kontratakuje" to ostra jazda bez trzymanki, przemyślana od początku do samego końca.
Porywająca opowieść, przepełniona akcją i co ważne humorem, zdecydowanie bardziej dojrzała od poprzedniego
epizodu. Szybsze sceny perfekcyjnie łączą się w niej z odpowiednia dawką udanego humoru. Więcej tu zabawnych
tekstów, szczególnie dobrze wypadają wszystkie docinki między księżniczką Leią a Hanem Solo, którzy wyraźnie mają
się ku sobie.

Rozwinięty wątek romansowy dodał do tej historii odpowiednią dawkę humoru i emocji. Wreszcie komuś tu na kimś
zależy, i dzięki temu my również przywiązujemy się do bohaterów, kibicując im w ich ucieczce przez galaktykę. To
niesamowite ale przywiązujemy się nie tylko do ludzkich bohaterów ale także do tych, którzy w obecnych czasach pewnie
zostaliby wygenerowani przy pomocy komputera. Mam oczywiście na myśli dwa roboty: odważnego R2-D2 i wiecznie
narzekającego C-3P0, a także pokazanego dopiero w tej części Mistrza Yodę. I choć od pierwszej chwili widzimy, że jest
to zwykła kukiełka, to dzięki niezwykłemu głosowi Franka Oza mamy wrażenie, że ta postać mogłaby istnieć. Zyskała
bowiem duszę, własną osobowość. To również dzięki niej ten epizod Gwiezdnych Wojen jest poważniejszy od
poprzedniego. Mówi o dobru, złu, o tym, że nie ważna jest siła mięśni, tylko to co jest w nas samych, to co pod każdym
względem jest potężniejsze od siły fizycznej. Mówi również o wierze we własne możliwości, która czyni cuda, dzięki której
można dokonywać rzeczy niemożliwych. Całość kończy się długim, świetnie poprowadzonym pojedynkiem, jednym
zdaniem, które zna na pewno każdy i otwartym, dość pesymistycznym finałem, który bardzo wyraźnie sugeruje co wydarzy
się w szóstym, ostatnim epizodzie. Rewelacja. Na pewno obejrzę jeszcze raz.

9/10