Film ten miałem okazję obejrzeć na Festiwalu Kina Koreańskiego w Londynie (Barbican). Sala kinowa na może 120 osób max. Stare skrzypiące siedzenia obłożone gdryzącym materiałem, dotego w dziwnym układzie - sala zbudowana na długość nie na szerokość. Srodze zawiódł się ten kto usiadł na końcu - już z połowy długości sali ciężko dojrzeć ekran, nie mówiąc już o napisach ;)

Kto w widowni? 80% Koreańczycy, troche studentów (sztuka bądź koreanistyka) plus jako bonus paru starszych typków, hardcorowych fanów kina Koreańskiego siedzących już w sali od paru godzin oglądając wszystkie pokazy danego dnia.

Zaczyna się. Ktoś sie spóźnił. Wchodzi do sali, schyla głowę. Nadaremno. Projektor wyświetla czuprynę na ekranie. Koreńczycy próbują zgadnąć które logo pojawi się na ekranie. Cj Entertainment czy może Showbox? Jednak CJ...

***

W trakcie filmu pełno jest momentów do smiechu i pełno jest też elementów do płaczu. Publiczność na zmianę wybucha gromkim śmiechem, po chwili słychać chlipanie, głównie żeńskiej części publiczności. I tak na okrągło.

Jak to się ma do 'Pojutrze'? W sumie nijak. To zupełnie inne kino. W 'Pojutrze' jest może pare zabawnych dialogów i na tym się kończy. Cała reszta jest raczej na poważnie. W 'Haeundae' masz wszystko wymieszane, zmiksowane i wstrząśnięte. Do ostatniej minuty filmu przeplatanka motywów śmiesznych i motywów smutnych... przynajmniej dla Koreańskiej części publiczności.

Jest na to dobre określenie w jez. angielskim - 'cheezy'. Ckliwy? Taka natura tego kina ;)

Mały spoiler...

Ciekawym motywem jest rozmowa dziewczyny z Seulu z ratownikiem (z Busan) którego rozpracowuje. Coś w stylu 'podobasz mi się, ale jak tylko otwierasz japę to psujesz całe wrażenie'. Chodzi tutaj o akcent naszego ratownika. Busan duże, piękne miasto. Ale dla większości populacji miasta stołecznego Seulu to zaścianek, wiocha. Akcent 'z Seulu' to przymiot arystokracji. Akcent 'z Busan' to siara. Motyw ten pojawia się także w wielu innych koreańskich produkcjach.

***

Film spodobał mi się - posiada walory rozrywkowe. Warto też było obejrzeć go z publicznością dla której był przeznaczony. Co ciekawe na pokazie nie zanotowałem żadnych patologicznych zachowań typu gadanie przez komórkę - co zdarza się prawie zawsze w UK. Chciałbym być częścią tak kulturalnej publiczności jak najczęściej!

Pozdrawiam.