Janusz Odrowąż, panicz ze dworu, poznaje piękną Halkę, wnuczkę młynarza, i rozkochuje ją w sobie. Mimo nalegań dziadka, Halka odtrąca młodego górala Jontka, który stara się o jej rękę. Matka Janusza, dumna pani Odrowążowa, dowiedziawszy się o romansie swojego syna z chłopką postanowiła kategorycznie temu zapobiec, tym więcej, że ułożyła już sobie z dawna wraz z sąsiadem, bogatym Stolnikiem, małżeństwo syna z piękną Zosią. Ulegając woli matki, udaje się Janusz w odwiedziny do Stolnika. Młody i porywczy nie oparł się wdziękom uroczej szlachcianki i zapomniał o przysięgach składanych Halce. Począł od niej stronić, tym bardziej, gdy dowiedział się, że dziewczyna zostanie matką. Jontek boleje nad wzgardzoną miłóścią, a niewierność Janusza wobec biednej Halki oburza go. Chce jej otworzyć oczy na zdradę, zawiadamia ją, że wkrótce odbędzie się ślub jej Jaśka z inną kobietą. Na wieść o tym Halka zrywa się i biegnie do pałacu Stolnika, błagając Janusza o litość nad sobą. Wypędzona okrutnie błąka się długo, aż wreszcie, dręczona tęsknotą do dziecka, powraca do starego młyna. Zastaje dziecko nieżywe. Oszalała z bólu biegnie do kościoła. Lecz w kościele, gdzie spodziewała się znaleźć ukojenie, przedstawił jej się widok nieoczekiwany . . . ślub Janusza. Zrozpaczona, nie może przeżyć straszliwego ciosu. Rzuca się w nurty Dunajca, z tego samego urwiska, na którym panicz składał jej niegdyś przysięgi.
Film niemy, udźwiękowiony w 1932 roku. Arie Jontka śpiewał Władysław Ladis-Kiepura (brat Jana), Halki - Zuzanna Karin, partie zbiorowe w wykonaniu zespołu artystów Opery Warszawskiej.
Źródło: filmpolski.pl
Ktoś coś wie na temat jakiejkolwiek kopi ?