I oglądnęłam dziś ponownie, aby przypomnieć sobie czy wciąż lubię. Jak najbardziej. Ten film jest niesamowity. Trudno zdefiniować dlaczego. To tylko zlepek dialogów i scen ze szlagierowych obrazów, ubrany w ogrom sarkazmu. I za tę prześmiewczość uwielbiam Hot Shots (dwójka bije nieporównywalnie jedynkę). Parodie mają to do siebie, że nie są szczególnie wyszukane. Hot Shots też ma żarty poniżej poziomu wszelkiego, ale rewelacyjne jest to że błahe dialogi ubrane są w patetyzm i wygłaszane ze śmiertelną powagą (rewelacyjny Sheen).; Scena z Nagiego instynktu? Tu jest coś więcej niż parodia, bo gdyby nie ta muzyka w tle udałoby się stworzyć klimat (którego stanowczo brak było w Instynkcie), skrzypiące łóżko jest wspaniałe. Nie wspominając o Topperze w koronkowej koszuli, szczotkującego włosy:). Podobnie scena z Czasu apokalipsy (jak kto woli Jądra ciemności). Zdyskredytowane zarówno wielkie dzieła więc, jak marniutkie typu Rambo. Wszystko wychodzi nad wyraz składnie natomiast. Podoba mi się też to że sceny i dialogi z jednego filmu się przeplatają (np. Casablanca), a nie jest tylko mały fragment wyjęty i do następnych się nie powraca.
Czasem doprowadzone do absurdu, co zbliża do prześmiewców Monthy P.; Najlepszy w dorobku Abrahamsa, a już bez wątpienia Profta (Ściągany mnie nie przekonuje zupełnie i nie bawi, a kolejna część Strasznego filmu, do kt. Opisze scenariusz, zapewne będzie tak durna jak poprzednie). Tym większe brawa!:)