Film o przenoszeniu się w czasie, teleportacji do PRL-u i miłości ponadczasowej. Nowa fantastyczna komedia Juliusza Machulskiego – kultowego reżysera "Seksmisji", "Vabanku" i "Kilera".

Zosia jest kobietą szczęśliwą. Wyszła drugi raz za mąż, razem z Kubą – mężczyzną idealnym – wychowują Jej córkę z pierwszego małżeństwa. Co prawda w okolicy plącze się jeszcze były mąż, jednak nic nie jest w stanie zakłócić rodzinnego szczęścia. Zosia myśli tylko o jednym: czemu nie spotkała Kuby wcześniej? A gdyby tak udało się… cofnąć czas?

"Ile waży koń trojański?" to komedia fantastyczna w każdym tego słowa znaczeniu. Obsada złożona z młodych polskich aktorów i mistrzowska ręka Juliusza Machulskiego tworzą dzieło bardzo zabawne, mądre i przede wszystkich urzekające czarem dawnych lat. Film godny polecenia wszystkim, którzy cenią twórczość reżysera i mają chwilkę na niesamowitą podróż... w czasie.

Komedia romantyczna przedstawiająca dosyć surrealistyczne sytuacje z epoki późnego socjalizmu. Zosia, 40-letnia kobieta, w dniu swoich urodzin wypowiada życzenie, by przenieść się do swoich młodzieńczych lat, potem w tajemniczy sposób przenosi się do lat PRL-u, gdzie musi powtórnie zmierzyć się ze swoją przeszłością.

Sylwester 1999. 40 - letnia Zosia (Ilona Ostrowska) jest szczęśliwą żoną i matką. Jej drugie małżeństwo z Jakubem (Maciej Marczewski) jest bardzo udane, a córka z pierwszego małżeństwa uwielbia ojczyma. Co prawda w okolicy plącze się jeszcze były mąż Darek (Robert Więckiewicz), jednak nic nie jest w stanie zakłócić rodzinnego szczęścia. Zosia myśli tylko o jednym: dlaczego nie spotkała Kuby wcześniej? A gdyby tak udało się cofnąć czas? W noc sylwestrową czasem spełniają się marzenia. Zosia budzi się... w maju 1987 r. ale przeniesienie w czasie ma nie tylko miłe konsekwencje. U boku Zosi śpi pierwszy mąż, córki nie ma jeszcze na świecie, a w Polsce panuje komunizm. Jak sprawić by wszystko skończyło się dobrze?

Zosia (Ilona Ostrowska) jest kobietą szczęśliwą. Wyszła drugi raz za mąż i razem z Kubą – mężczyzną idealnym – wychowują jej córkę z pierwszego małżeństwa, 12-letnią Florentynę. Co prawda w okolicy plącze się jeszcze mocno kłopotliwy były mąż Darek (Robert Więckiewicz), jednak nic nie jest w stanie zakłócić rodzinnego szczęścia. Zosia ma do losu pretensję tylko o jedno – że nie poznała Jakuba wcześniej. Pewnego noworocznego poranka budzi się... w maju 1987 roku, u jej boku leży Darek, córki nie ma jeszcze na świecie, a za oknem panuje schyłkowy PRL! Kiedy Zosia zrozumie, że to nie jest senny koszmar, przystąpi do działania. Po pierwsze: musi szybko uwolnić się od męża-tyrana, po drugie: wcześniej spotkać Kubę. Ale skoro Florki nie ma na świecie, a przecież Zosia bardzo jej pragnie, to musi ją mieć z Darkiem…