P.S
W każdym razie chciałbym aby było więcej takich filmów w Polsce.

Poza żydami nikt nie dostaje pieniędzy na filmy więc chyba rozumiesz ?

Skup się --- życie jednej kobiet, życie jednej żydowskiej dziewczynki, kilka tygodni w okupowanej Polsce ... Po kiego trykasz Kaczmarskiego i po kiego pytasz o łzy narodowe ??? Po raz pierwszy, naprawdę, widzę tak osobisty dramat kobiety UWIKŁANEJ w okupacyjną rzeczywistość. Nie znoszę ciemniaków nie potrafiących dostrzec takiej subtelności, jak depresja uderzająca w kobietę, która musi znieść więcej, niz powinna... Oceniłem na 6/10 z racji wkradającego się schematyzmu (jak zawsze nad wiek wydoroślałe żydowskie dziecko) i sztampy (Niemiec nabierający manier salonowca na dżwięk francuszczyzny), natomiast psychologicznie film jest dla mnie odkryciem. A tylko piśnij mi Ivalor o łzach itp. !!!

Wybacz ale nie będę rozmawiać z kimś kto już w pierwszym poście wyzywa kogoś od "ciemniaków". Sam rozumiesz niezbyt dobrze to świadczy o poziomie kogoś takiego. Poza tym temat ma już prawie pół roku.

Miałem na mysli ludzi tkwiacych w pewnej nieświadomości (czyli "ciemności", może "ciemności mysli") na własne zyczenie. Skoro czujesz sie urażony, to przepraszam. Wydaje mi się, że dyskusja o filmach to nie to samo, co komentowanie plotek towarzyskich, które tracą świeżość po kilku dniach, więc śmiało można kontynuować rozmowy na tematy załozone i pół roku temu. Jedynym przeciwwskazaniem może być zawodna pamięć. Jesli nie pamietasz dokładnie fabuły i dramaturgii Joanny, to przyjmuję to i zrozumiem, jeśli nie odniesiesz się do moich argumentów.