Miło i budujące jest przeczytać taki komentarz.

Tam niestety nic nie trzymało w napięciu. Emocje jak na grzybach. Jedyne co ratowało ten film to rewelacyjna gra aktorska

Ja antyfan musicali i człowiek, który uwielbiał innego Jokera (jak choćby w w wykonaniu Heatha Leadgera) siedziałem i chłonąłem ten film jak zahipnotyzowany.

Jest to film o totalnie subiektywnej interpretacji podmiotu lirycznego, którym był pierwotny Joker, daleko pojechany i odbiegający od czegokolwiek z uniwersum. Jest to pewna złośliwość w kierunku fanów Jokera (postaci), która została totalnie przenicowana i pokazana jako ktoś zupełnie nieudolny czy zwykły przypadkowy frustrat, który znalazł się przypadkowo na fali niesionej przez tłum.

Film jest na kontrze - czy to może kogoś urzekać ?

Pokazuje mechanizmy medialne, czy to szczególnie zasługuje na film ?

Czy nieudolne zawodzenie w formie pseudo-musicalowej może być urzekające z uwagi na jakość formy wokalnej ?

Umówmy się, że większość piosenek było wykonanych przez bohaterów w konwencji zwykłego zawodzenia szarego człowieka nie potrafiącego śpiewać.

Historia rodem z para-dokumentu jeśli wyjąć pseudo-przewrócony-wątek pierwowzoru, komiksowego, który został wykorzystany zwyczajnie perfidnie do swoich partykularny interesów pseudo-umoralniania publiki. Dla mnie średnio się to skleja.