Jeśli chodzi o remaki Gorączki w kinie superbohaterskim Zimowy Żołnierz zajmuje zaszczytne drugie miejsce, zaraz za Mrocznym Rycerzem. Więcej, to jeden z najlepszych o ile nie najlepszy film Marvela. Nie dość, że po powtórce jeszcze lepiej realizuje znamiona sensacyjniaka, to na dodatek doskonale rehabilituje Kapitana Harcerza, który zyskuje ludzką twarz, przestając być tym samym pomnikiem tandetnego patriotyzmu, organizację HYDRA, która nareszcie nie przypomina Szturmowców/Kitowców czy innych pionków, a zostaje przeobrażona w masońską lożę, pociągającą sznurkami na całym świecie, a co najważniejsze - rezygnuje z dowcipasów, potęgując powagę i to bez wpadania w zadęcie. Można? Da się?! No pewnie. Villain działa, ma charakter, nie jest jednolicie zły i nie ma przetrąconego na zawsze kręgosłupa moralnego. Kapitan nie chodzi w stroju napletka. Całość nie odbywa się w świecie rodem z Galaktyki Kurvix, lecz jest mocno osadzona w świecie rzeczywistym (wojskowy żargon i tajniacy zawsze działają). Sceny akcji nie muszą polegać na testowaniu umiejętności wytwarzania pocisków energii bądź ciskania protonowymi kulami zagłady.
A najlepsze jest to, że ten film zrobili anonimowi bracia R., znani z noszenia kawy na planach wielkich produkcji i cięcia dźwięku w AudaCity. Ci goście zrobili film, w którym trykociarze piorą się po mordach bez trykotów, a ty, widz, wierzysz w nich z całego serducha. Niesamowite!

PS: I wcale nie trzeba rozciągać tego uniwersum nawiązaniami z kosmosu i absurdalnymi scenami po napisach. Niech się wszyscy uczą, zwłaszcza ty Whedon, Gunn i reszta frajerni!