Film próbował być filmem, którym nigdy być nie mógł. Kadrowanie jest niedbałe. Kamera prawie się nie porusza. Główna bohaterka potrafi zagrać naprzemiennie jedynie dwie rzeczy: by nie spoilować nie będę o nich wspominał. Albo powiem. Albo wymiotuje, albo płacze. Dramat k%&#@. Serio. Jednakże, główny bohater wcale nie odstaje od panny którą się musi zaopiekować, grając przez cały film z telefonem przy uchu.
Scenarzysta spróbował ukryć gdzieś pomiędzy jakieś dodające uroku historyjki - jak ta o zerwaniu, pokazywanie sobie wspólnych filmów, no ale... , ale nic tu się niczego nie trzyma. Akcja nie idzie do przodu, a od około 10 minuty każdy już ma życie biednej głównej bohaterki głęboko na końcu tunelu.
Wiadomo, wspaniały temat i kusząca sceneria Teheranu to wciąż za mało by uzyskać chociaż jeden punkt więcej.
Całe 1/10. Brawo.
To chyba już tradycja, że przychodząc na WFF zawsze trafiam na takie perełki.

PS. Dialogi są tak beznadziejne, że od połowy oglądałem go bez napisów.