Rzucił mi się w oczy wątek imigranta, który przemierza rowerem nowy dla siebie kraj. W Islandii jest już na początku aresztowany pod podejrzeniem niszczenia przewodów. Kiedy wychodzi jest ignorowany przez wszystkich bohaterów. Policja nie odpowiada na pytanie czy to Reykjavik, orkiestra nie reaguje na jego pytanie. Zostaje znowu aresztowany zamiast Halli w namiocie nieopodal. A gdy imigrant i kobieta się spotykają, pytanie chłopaka czy może pomóc zostaje skwitowane milczeniem. Rozumiem ten wątek jako ukazanie niezmiennej cechy ludzi - patrzenia ze swojej perspektywy i częstego zapominania o innych sprawach. Brzmi to 'głupio' w kontekście tego, że Halla chciała ratować cały świat przes katastrofą. Ale zapomniała o problemach mniejszych, które są bliżej. Podsumowaniem tego punktu widzenia jest wg mnie koniec, kiedy Halla sama staje się w pewnien sposób 'uchodźcą', widzi ubóstwo, powódź i musi uciekać. Ale jednoczy się ze swoją adoptowaną, wyczekaną córką.
Film mi się podobał, potrafił zaangażować i zaskoczyć dobrym scenariuszem i aktorką.
A co wy sądziecie o mojej interpretacji? :)