Zanim odwiedziłem nową 'Kobietę w czerni' postanowiłem zapoznać się ze starszą, oryginalną wersją. I biorąc poprawkę na fakt, że sequele i remake'i zazwyczaj są gorsze nie jestem optymistycznie nastawiony do wersji AD 2012. Wyraźnie widać po tym filmie zarówno rok powstania, typowy styl kręcenia filmów dla przełomu lat '80 i '90, jak i fakt, że jest to produkcja telewizyjna, ze wszystkimi zaletami i wadami obu tych rzeczy. Co chcę zarzucić 'Kobiecie'? To, że jest strasznie nierówna. Miewa naprawdę świetne momenty, chwile, gdzie wzrasta napięcie, pojawia się dreszczyk emocji, przykuwa do ekranu, by zabrakło tej kropki nad i i poziom nagle zjeżdża w dół, zaczyna się robić nieciekawie i słabo. Podobnie z Rawlinsem, czasami naprawdę gra świetnie, potem momentami schodzi do poziomu strasznej sztuczności i kiczu. Przy okazji wydaje mi się, że Radcliffe'a wybrali do nowej wersji ze względu na spore podobieństwo do Rawlinsa. Również zakończenie mało przekonujące, można było to rozwiązać w nieco inny, bardziej wiarygodny, po prostu lepszy sposób. Tym niemniej porażką bym tego nie nazwał, koniec końców całkiem przyzwoity klimat utrzymuje się cały czas. Zarzuciłbym jeszcze zbytnie prześwietlenie filmu, ale to akurat mankament całego kina tamtego okresu.Koniec końców kino dość średnie, do strawienia, ale ptysiem również nie jest.