Też mi było żal Jacka ( taksówkarza też).
Myślę, że też konstrukcja filmu jest tak zrobiona, by budzić ów żal wobec sprawcy- np. ofiara nie jest zbyt sympatyczna, widz nie utożsamia się z taksówkarzem, nie lubi go za bardzo, a Jacek jest pokazany jako zagubiony, wykluczony ze społeczeństwa, depresyjny, nigdzie nie pasuje, sam mówi, że nie ma żadnego talentu, taka (auto)destrukcyjna jednostka. Myślę, że środki wyrazu w filmie zostały dobrane tak, by owo współczucie budzić. Gdyby np pokazali taksówkarza jako miłego gościa, który miał fajną rodzinę, był lubiany i kochający wobec bliskich, w ogóle sympatyczny, to trudniej byłoby wzbudzić litość dla Jacka.
A co do kary śmierci, to akurat jestem jej przeciwna, mimo wszystko zabijanie dla mnie jest nieludzkie.

"zabijanie dla mnie jest nieludzkie"
No kara śmierci ma to do siebie, że nie karzemy nią LUDZI.

To zależy, jak się to interpretuje, dlatego temat ciągle budzi tyle dyskusji. Ale wolałabym, żebyśmy mówili tu o filmach, a nie sprawach światopoglądowych, dlatego starałam się mówić głównie o formie filmu, użytych w nim elementach.